Σμαραγδένιος Κύκλος

Η χαρά του ταξιδιού της ενσάρκωσής σας

25 Νοεμβρίου 2006

Σήμερα, σας δόθηκε η ευκαιρία να κάνετε ένα διαφορετικό ταξίδι, έστω και για λίγο (εννούν στον διαλογισμό που προηγήθηκε), και αυτό που παρατηρήσαμε είναι το ερωτηματικό που γεννήθηκε σε πολλά μυαλά εδώ μέσα, ως προς το εάν αυτό που βλέπατε σαν εικόνα ήταν πραγματικά έτσι ή ήταν φανταστικό. Εάν δηλαδή δημιουργούσατε αυτή την εικόνα προκειμένου να διευκολύνετε τον εαυτό σας να βιώσετε κάτι. Αυτό είναι αστείο, γιατί ξέρετε, όσο καλή κι αν είναι η φαντασία σας, που είναι πάρα πολύ καλή, κάτι πρέπει να σας λέει το γεγονός ότι η φαντασία όλων βλέπει την ίδια εικόνα.

Ξεκινώντας λοιπόν, θέλουμε να σας υπενθυμίσουμε ότι η φαντασία σας είναι ένα πεδίο σύνδεσης και επαφής σας με την διάνοια του ανώτερου εαυτού σας. Τα όνειρά σας είναι επίσης ένα αντίστοιχο πεδίο, ένα κοινός τόπος, όπου μπορείτε να βρίσκεστε με μια διάνοια, ένα δικό σας νου, ο οποίος λειτουργεί, σκέφτεται και βλέπει τα πράγματα πολύ διαφορετικά, πολύ καλλιτεχνικά! Χρησιμοποιεί πολλές παρομοιώσεις, μεταφορές, τηλε-μεταφέρεται, αλλάζει τόπους, συναισθήματα, κάνει διάφορα πράγματα και αυτό είναι πιο αληθινό, αγαπητοί μας φίλοι, από αυτό που ζείτε όταν είστε ξύπνιοι. Αυτό είναι πιο κοντά στην πραγματική σας ενέργεια, πιο κοντά στην πραγματική σας διάνοια.

Σήμερα λοιπόν θέλουμε να σας πούμε ότι εδώ και πολλά χρόνια ερχόμαστε σ' επαφή μαζί σας και αυτό είναι μεγάλη μας τιμή, αλλά είναι και μεγάλη μας χαρά. Μας έχετε γνωρίσει με διάφορες ενέργειες και αισθήσεις. Κάποιες φορές μας αισθάνεστε με μια συχνότητα χαράς, ενώ κάποιες άλλες φορές μας αισθάνεστε με μια συχνότητα υπευθυνότητας - μια συχνότητα που σας θυμίζει πόσα μπορείτε να κάνετε και πόσο μπορείτε να προχωρήσετε. Δεν είναι πάντα η συχνότητα απαραίτητα ευχάριστη ή δυσάρεστη, φιλική ή όχι - οι συχνότητες αλλάζουν.

Σήμερα λοιπόν, θέλουμε να βάλουμε σ' ένα κύκλο ή, αν θέλετε, σ' ένα τούνελ τη διαδρομή. Θέλουμε να γνωριστούμε μέσα από μια άλλη συχνότητα λίγο διαφορετική. Καθώς ούτε εσείς αλλά ούτε κι εμείς είμαστε μονοσυχνοσιακά όντα, είναι αδύνατο να συναντιόμαστε πάντα ακριβώς στον ίδιο τόνο. Εσείς αλλάζετε κι εμείς αλλάζουμε. Εσείς είστε καλά ή όχι, και εμείς είμαστε καλά! Εσείς είστε ευτυχισμένοι ή δυστυχισμένοι, κι εμείς είμαστε ευτυχισμένοι. Εσείς νοιώθετε απογοήτευση ή ελπίδα, εμείς νοιώθουμε βεβαιότητα! Εντούτοις, και εσείς και εμείς εξελισσόμαστε! Κάθε φορά που συναντιόμαστε, ούτε εσείς, ούτε εμείς βρισκόμαστε ακριβώς στο ίδιο σημείο.

Θέλουμε λοιπόν, με την σημερινή ευκαιρία να σας πάμε πίσω στο ταξίδι που κάνατε [κατά τη διάρκεια του διαλογισμού] που σας έβαλε σε κάποιον άλλο χωροχρόνο [κατά τον διαλογισμό συνοδεύσαμε ψυχές που είχαν αναχωρήσει αλλά δεν είχαν φύγει προς την άλλη πλευρά]. Εκείνος ο χωροχρόνος είναι πιο πραγματικός από το χωροχρόνο που τώρα θεωρείται δικό σας. Βέβαια εκείνος ο χωροχρόνος στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, με την έννοια ότι δεν είναι χωροχρόνος. Αυτό χρειάζεται πολλά μαθηματικά, πολύ φυσική για να το εξηγήσουμε...

Έτσι λοιπόν θέλουμε να σας θυμίσουμε το πώς ξεκινάει αυτό το ταξίδι [να ενσαρκωθείτε]. Βλέπετε, δεν είναι τυχαίο το τι «έρχεται» σαν διαλογισμός. Τι κουνέλι θα βγει από το καπέλο! Και ο Γιώργος ποτέ δεν ξέρει τι ακριβώς θα πιάσει βάζοντας το χέρι μέσα στο καπέλο!

Θέλουμε να πάτε πίσω στη φαντασία σας, με το μυαλό σας, στην άκρη του τούνελ τότε που ήσασταν έτοιμοι να ξεκινήσετε το ταξίδι που κάνατε για να έρθετε στη γη. Σήμερα στο διαλογισμό φύγατε από τη γη και ήρθατε στην άκρη της άλλης πλευράς. Εντούτοις πριν πάτε στη γη, κάνατε ακριβώς την αντίθετη πορεία. Το τούνελ δεν είναι διαφορετικό, αλλά εσείς το βιώνετε διαφορετικά στην μια περίπτωση από την άλλη. Αγαπητοί μας φίλοι, θα σηκωθούμε γιατί θέλουμε να μας βλέπετε και να σας βλέπουμε καλά. Όταν ξεκινάτε για να έρθετε να ζήσετε μια χωροχρονική εμπειρία σ' έναν κόσμο υλικό συναντιόμαστε στην είσοδο [για μας] του τούνελ όλοι μαζί, έχοντας καταστρώσει τα σχέδια, έχοντας συζητήσει τις δυσκολίες, έχοντας φτιάξει πολλά εναλλακτικά σχέδια. Έχουμε κοιτάξει όλες τις παραμέτρους, τα υπέρ και τα κατά, μ' έναν τρόπο που τώρα είναι αδύνατο να περιγράψουμε.

Την ώρα που είναι να κάνετε το βήμα για να μπείτε σ' εκείνο το τούνελ, οτιδήποτε είναι δυνατόν να συμβεί, οτιδήποτε, έχει ήδη ληφθεί υπόψη! Φανταστείτε ότι μπορεί εκείνο το τούνελ να είναι το μέλλον και το τέλος του τούνελ να είναι το παρελθόν! Μπορείτε; Είναι αρκετά εύκολο! Σκεφτείτε λοιπόν ότι σ' εκείνο το μέλλον έχετε δει κι έχετε λάβει υπόψη σας όλα τα πιθανά και απίθανα σενάρια, οτιδήποτε μπορεί τυχαία - όπως λέτε - να συμβεί. Και αποφασίζετε να έρθετε γλιστρώντας σ' ένα παρελθόν που όλα είναι γνωστά. Τα έχετε δει πολύ καλά και τίποτα απρόβλεπτο πραγματικά δεν συμβαίνει! Οι  δυνατότητές σας και οι πιθανότητες ευδοκίμησης των προσπαθειών σας σάς είναι ήδη γνωστές, τις έχετε λάβει υπόψη, και με βάση αυτές έχει εκπονηθεί το σχέδιό σας.

Αυτό το ταξίδι από την μεριά μας προς τη γη είναι πολύ διαφορετικό απ' ότι εσείς φαντάζεστε ότι είναι. Κάπου, σ' αυτό το τούνελ της μετάβασης ξεχνιέστε και ξεχνάτε. Κάπου θολώνετε. Βγαίνετε από την άλλη μεριά και κάτι λίγο υπάρχει μέσα σας, το οποίο σιγά-σιγά, καθώς περνάει ο καιρός και οι μήνες και τα χρόνια, χάνεται τελείως.

Θα περιγράψουμε λοιπόν λίγο τη διαδικασία αυτή.

Στέκεστε ακριβώς λίγο πριν από τη στιγμή που ετοιμαζόσασταν να μπείτε μέσα στο τούνελ. Είχατε πάρει την απόφασή σας, είχατε καταστρώσει το σχέδιο, είχατε λάβει όλα υπόψη, τις αδυναμίες σας, τις καρμικές σας επιβαρύνσεις, τις τάσεις σας, τις ανάγκες της προσωπικότητας που θα ήσασταν, και οτιδήποτε άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Ήταν δίπλα σας διάφοροι γνωστοί και φίλοι, όπως συμβαίνει κάθε φορά που μπαίνετε ή βγαίνετε από το τούνελ.

Υπήρχε μια χαρά, υπήρχε μια προσδοκία που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια, είχατε μια προσδοκία γι' αυτό το ταξίδι. Υπήρχε, όχι ελπίδα, αλλά η βεβαιότητα ότι θέλετε να το κάνετε. Δεν ήσασταν στην άκρη της αρχής και σκεφτόσασταν «να περάσω ή όχι;» Υπήρχε τόσος ενθουσιασμός εκ μέρους σας, υπήρχε η αταλάντευτη επιθυμία να μπείτε. Δεν υπήρχε ούτε μια σκέψη μέσα στο νου σας για να μην το κάνετε. Ίσα-ίσα που η χαρά σας μπορεί να παραλληλιστεί μόνο με τη χαρά ενός παιδιού που του υπόσχεστε να το πάτε στην παιδική χαρά. Τι κάνει; Βουτάει το μπουφάν και λέει πάμε τώρα! Ακριβώς με την ίδια χαρά και την ίδια προσδοκία στεκόσασταν κι εσείς για να μπείτε στο τούνελ και να βρεθείτε εκεί που στέκεστε ακριβώς τώρα και σήμερα. Τι έγινε; Πού είναι αυτή η χαρά;

Σας κοιτάμε αλλά δεν μπορούμε να τη δούμε. Τι πάθατε; Ξεχάσατε ποιοι είστε; Ξεχάσατε τη χαρά; Τι υποτίθεται ότι θα κάνατε εκεί που είστε; Υποτίθεται ότι θα πηγαίνατε σ' ένα συγκεκριμένο χωροχρόνο, θα μπαίνατε σ' ένα πολύ συγκεκριμένο σώμα, με πολύ συγκεκριμένες ιδιότητες, με πολύ συγκεκριμένα κουσούρια, με πολύ συγκεκριμένα προτερήματα, σ' έναν πολύ συγκεκριμένο ψυχισμό, μ' ένα πολύ συγκεκριμένο περιβάλλον, με πολύ συγκεκριμένους φίλους και γνωστούς, με ακόμα πιο συγκεκριμένες ψυχολογικές προδιαθέσεις, και θα ήσασταν μια χαρά. Τι έγινε; Πώς χαθήκατε; Τι έφυγε από τη μέση;

Όλα αυτά τα ξέρατε και ήσασταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι, φωνάζατε σαν τα παιδιά που ετοιμάζονται για την παιδική χαρά «τώρα πρέπει να πάω, αφήστε με». Και φωνάζατε «εγώ είμαι, εγώ είμαι» όχι όμως όπως το λέτε τώρα! Το ακούσαμε αυτό το «εγώ είμαι» που είπαμε προηγουμένως και ήταν λυπημένο, στεναχωρημένο, απογοητευμένο «εγώ είμαι». Δεν ακούσαμε ένα χαρούμενο «εγώ είμαι»! Ακούσαμε αποφασισμένα «εγώ είμαι», ακούσαμε «εγώ είμαι» που μας έλεγαν «έχω συνειδητότητα, είμαι παρών», αλλά δεν ακούσαμε καθόλου τη χαρά. Κανένα «εγώ είμαι» δεν είναι χαρούμενο;

Ξεκινήσατε αυτό το ταξίδι κοιτάζοντας αυτό το συγκεκριμένο μέλλον, έχοντας διασφαλίσει όλα και όλους και ό,τι ήταν απαραίτητο για να ξανανιώσετε την ίδια χαρά. Δεν αποφασίσατε να κάνετε τη διαδρομή για να βγείτε σ' ένα χώρο βασανιστηρίων. Πιστέψτε μας, δεν ήσασταν τόσο χαζοί! Όταν ήσασταν από αυτή την πλευρά του τούνελ, θα σας θυμίσουμε ότι ήσασταν πάρα πολύ ευφυείς. Η διάνοιά σας ήταν πολύ-πολύ μεγαλύτερη και ευρύτερη και ήταν φυσικό.

Κι όμως, ενώ ξεκινήσατε κοιτάζοντας ένα συγκεκριμένο χωροχρόνο σαν να διαλέγετε που θα πάτε διακοπές, εσείς βγήκατε εκεί, ζήσατε τα χρόνια της λήθης, όπως ήταν συμφωνημένο, βρήκατε σιγά-σιγά τα φασολάκια στο δρόμο, κι αρχίσατε να επιστρέφετε σπίτι. Κι αντί αυτό να σας κάνει χαρούμενους, σας έφερε πρόβλημα! Δεν σας θύμισε κανένας ότι το σπίτι που γυρνάτε είναι σπίτι χαράς; Δεν σας θύμισε κανένας ότι το πνεύμα λατρεύει το χιούμορ; Δεν σας είπε ποτέ κανένας ότι το χιούμορ και το γέλιο είναι ενέργειες που ενώνουν τις δύο άκρες του τούνελ; Σας τα είπαν! Και γι' αυτό είμαστε σήμερα εδώ.

Γιατί είναι σίγουρο ότι όσο είστε εσείς εκεί, χρειάζεται να σας θυμίζουμε ότι χρειάζεστε να ξαναβρείτε τη χαρά. Εσείς μας λέτε στη σιωπηλή, παντοδύναμη γλώσσα του πνεύματος: «όλα καλά και άγγελοι και αρχάγγελοι και οδηγοί, χαρά δεν βλέπω», «όλα καλά, και σας μιλάω και σας ακούω, αλλά η χαρά που είναι;»

Και φυσικά οφείλουμε να έρθουμε να σας θυμίσουμε ότι η χαρά είναι κρυμμένη μέσα σας. Έχει κουκουλωθεί από τις μνήμες που δημιουργήσατε σ' αυτήν τη ζωή! Κάθε καινούργια εμπειρία μετατρέπεται σε μνήμη και έρχεται και σκεπάζει τη χαρά. Εμείς λοιπόν σήμερα θα σας θυμίσουμε πως, όταν κοιτάξατε την πόλη που θα γεννηθείτε, το σπίτι που θα γεννηθείτε και αυτά που θα ζήσετε - και ήταν πάρα πολλά τα σενάρια και τα είδατε όλα-, ήσασταν πάρα πολύ χαρούμενοι γι' αυτό. Πετάγατε τη σκούφια σας που θα σας δοθεί η ευκαιρία να τα ζήσετε. Δεν παίρνατε τις προκλήσεις τόσο σοβαρά. Δεν πιστεύατε ότι είναι το τέλος του κόσμου, ότι θα «παίρνατε ένα μάθημα». Δεν θεωρούσατε ότι καμιά δυσκολία είναι τρομερή.  Και ούτε τώρα το πιστεύετε.

Και ερχόμαστε κάθε φορά και πάλι δεν νιώθετε μια χαρά. Αν κάποιος σας πει «ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι σήμερα παρών εδώ», το σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να γελάσετε! Δεν πρόκειται να γυρίσετε και να μου πείτε «γεια σου φίλε μας τι κάνεις; Πώς τα περνάς; Καλά;» Ξέρετε μας αρέσει πολύ όταν μας μιλάτε έτσι!

Εσείς όμως θα πείτε «ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, ο Μιχαήλ; Κάτι σοβαρό έχουμε ν' ακούσουμε, κάπου την πατήσαμε πάλι, θα έρθει τώρα και θα μας πει «τα κάνατε θάλασσα», πόσα δεν έχετε καταλάβει ακόμα, αγαπημένα μου παιδιά του Φωτός». Και μας φαντάζεστε και με φαντάζεστε οι περισσότεροι ως έναν πολύ γλυκό μεν, αλλά αρκετά αυστηρό δε, δάσκαλο. Και μόνο έτσι δεν είναι.

Εσείς τη μια στιγμή μπορεί να είσαστε χαρούμενοι και την επόμενη λίγο στεναχωρημένοι και κάποια άλλη στιγμή πάρα πολύ αισιόδοξοι και κάποια τρίτη λίγο απαισιόδοξοι ή πολύ απαισιόδοξοι. Εμείς είμαστε ίδιοι, μονότονοι, βαρετοί. Ξέρετε, ανιαροί... Εσείς, όμως, κάθε φορά που μας ακούτε δεν βρίσκεστε στην ίδια συχνότητα και έτσι δεν μας ακούτε με το ίδιο αυτί. Αλλάζει το αυτί σας ανάλογα με το πώς νιώθετε και πώς είσαστε εκείνη τη χρονική περίοδο!

Θέλουμε να σας πούμε ότι η ανθρωπότητα ανοίγει την επίγνωση σ' ένα επίπεδο συνειδητής επαφής με τον πνευματικό κόσμο και την πνευματική της υπόσταση. Κάποτε στο παρελθόν σας, υπήρξαν εποχές που κυριαρχούσε πάρα πολύς φόβος και μεγάλη ανασφάλεια. Ο Πλανήτης κινιόταν σε μια τελείως άλλη κατάσταση συνειδητότητας, όπου ο Θεός φυσικά δεν ήταν ο φίλος της διπλανής πόρτας, φυσικά είχε τη θέση ενός αυστηρού δασκάλου, φυσικά είχε απόσταση από τους ανθρώπους. Δεν ήταν καθόλου το ίδιο πράγμα όπως συμβαίνει τώρα. Εκείνες τις εποχές λοιπόν, όλοι όσοι μετέφεραν μηνύματα απ' αυτόν τον πνευματικό κόσμο, τα μετέφεραν μέσα στη συχνότητα της συγκεκριμένης ενέργειας. Και αυτό είναι απόλυτα φυσικό.

Είναι φυσικό ότι δεν άκουγαν κανέναν να γελάει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ήταν πραγματικά έτσι. Είναι φυσικό ότι δεν άκουγαν το πνεύμα να λέει «τα έχεις κάνει όλα καλά», γιατί έτσι σκέφτονταν και αυτή ήταν η συλλογική ενέργεια. Δεν άκουγαν κανένα πνεύμα να λέει, «δεν θέλουμε να είσαι φτωχός», δεν άκουγαν κανέναν από την άλλη πλευρά να λέει, «μπορείς να γίνεις ό,τι θελήσεις, μπορείς να θεραπεύσεις το σώμα σου εσύ. Μπορείς να γίνεις ότι ονειρευτείς». Ήταν άλλες εποχές και ήταν φυσικό τα αυτιά σας να είναι συνηθισμένα ν' ακούνε έτσι.

Εντούτοις δεν ήταν αυτά τα οποία πραγματικά λέγονταν, αλλά ήταν αυτός ο τρόπος που η ενέργεια τότε μπορούσε να συνδεθεί και να παραληφθεί. Αυτό σημαίνει ότι στο μέγιστο των δυνατοτήτων των αυτιών σας, και της συχνότητας που έχουν και είχαν, ακούτε και παραλαμβάνετε ό,τι ακούτε και παραλαμβάνετε από τους πνευματικούς σας εαυτούς. Γιατί παρότι μιλάμε με το όνομά μας -υπάρχει η Άννα, η Ευαγγελία, ο Γιάννης, ο Μιχαήλ, ο Ραφαήλ και πάρα πολλοί άλλοι- τελικά μιλάμε για μια πνευματική ενέργεια που συνδέεται και αφορά τους δικούς σας πνευματικούς εαυτούς.

Έτσι λοιπόν αγαπητοί μας φίλοι, θέλουμε να σας θυμίσουμε πως, όταν ξεκινήσατε αυτό το ταξίδι δεν το ξεκινήσατε με πιθανότητες 1 στις 10 ή στις 100 να πετύχετε. Δεν ξεκινήσατε πιστεύοντας ότι είναι κάτι ανυπέρβλητο αλλά θα πάτε να το κάνετε. Το ξεκινήσατε με μια ενέργεια και με μια πεποίθηση ότι είναι 100% εφικτό και ότι είναι 100% δυνατό και όχι μόνο είναι δυνατό και εφικτό, αλλά ότι είναι μέσα στη φύση σας να το πετύχετε.

Αυτό σας έφερνε χαρά, γιατί δεν σας έβαζε σε μια θέση αδυναμίας, γιατί δεν θα μπορούσε να σας βάλει τίποτα στην πραγματικότητα σε θέση αδυναμίας. Αυτό σας έβαζε σε μια θέση ενθουσιασμού, απορίας και προσδοκίας: «Πώς θα είναι όταν θαπάω; Πώς θα είναι όταν πιάνω ένα σώμα; Πώς θα αισθάνομαι όταν τρώω ένα φαΐ; Πώς θα νιώθω μαζί με όλους τους άλλους όταν θα είμαι εκεί πέρα; Άραγε θα θυμάμαι τίποτα; Τι θα μου μείνει απ' όλα αυτά; Πόσο καιρό θα μου πάρει;»

Και υπήρχαν απαντήσεις σε όλα. Θέλουμε λοιπόν να ξαναπιάσουμε σήμερα αυτό το νήμα κι εσείς να το ξαναβρείτε. Γιατί αυτός είναι ο πιο σημαντικός λώρος που φέρει τις δυνατότητες που έχετε τώρα και στο μέλλον. Αυτή την άκρη του νήματος δονούσε με χαρά και προσδοκία, γιατί όλα ήταν διαχειρίσιμα στη διαδρομή - δεν υπήρχε κανένα βουνό ανυπέρβλητο, δεν υπήρχε τίποτα τόσο φοβερό και ο εαυτός σας ήταν απόλυτα αποδεκτός μέσα στο σχέδιο, ακριβώς όπως είστε, χωρίς καμία αλλαγή και επέμβαση, με τις δυνατότητές του ν' αλλάζει, με τις δυνατότητές του να παραμένει σταθερός, με τις δυνατότητές του να δέχεται ή να απορρίπτει. Αυτός ο τόσο σύνθετος εαυτός ήταν απόλυτα αποδεκτός! Αυτός ήταν που μπήκε μέσα στο σχέδιο, κι αυτός ήταν που ήταν χαρούμενος που θα ερχόταν.

Δεν έχετε έρθει για να τιμωρηθείτε, δεν έχετε έρθει για να υποβληθείτε σε μια δοκιμασία ετών για να πετύχετε τίποτα ή κάτι, για κάποιον ή για κανένα. Αυτή η ενέργεια που θα την πούμε πολύ περιληπτικά, ενέργεια της αγάπης, δεν αποφάσιζε ότι θα κάνει ένα ταξίδι εμπειρίας με σκοπό να υποφέρει. Το αποφασίσατε για τη χαρά της εμπειρίας, το αποφασίσατε με την αίσθηση ότι όλα αυτά είναι εύκολα κι απλά και ότι είναι ένα παιχνίδι, ότι μπορείτε να τα θυμηθείτε και να βρείτε τη χαρά και να διαχειριστείτε το παιχνίδι.

Εντούτοις, επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο, φροντίσατε να σπείρετε μέσα σ' εκείνη την πραγματικότητα που τώρα ζείτε, τις φορές που κάποιοι θα έρχονταν και θα χτύπαγαν την πόρτα και θα σας έλεγαν: «ε, ξύπνα, που είναι η χαρά της ζωής; Τι έγινε στη διαδρομή; Άλλα συμφωνήσαμε. Τι ψάχνεις να βρεις, αν όχι την χαρά της ζωής και την χαρά της εμπειρίας; Τι έγινε και η εμπειρία ξαφνικά μετατράπηκε σε πρόβλημα; Πού έχασες το παιχνίδι, ποιος σε έπεισε ότι οι εμπειρίες δημιουργούνται για να κλαις και να ωρύεσαι; Ξέχασες ότι κάθε εμπειρία έχει ουσία και νόημα; Ότι κάθε εμπειρία είναι σαν τα πετραδάκια που θέλουν να σε πάνε στο επόμενο βήμα για να σε φέρουν σπίτι; Ξέχασες ότι η χαρά της εμπειρίας είναι ότι κάθε εμπειρία σε αλλάζει, σε μεγαλώνει και σε φέρνει ένα βήμα πιο κοντά σε μας; Όλα τα ξέχασες; Εντάξει, αλλά επειδή είσαι σοφός, μας είχες πει ότι σε κάποια διαστήματα πρέπει να έρθουμε και να χτυπήσουμε την πόρτα και να βάλουμε τη φωνή. Πού είναι η χαρά της ζωής σου; Γιατί ζεις αν δεν μπορείς να βρεις τη χαρά; Τι φαντάζεσαι ότι θέλει περισσότερο από σένα ο Θεός, πέρα από το να ζήσεις χαρούμενος, να ζήσεις εμπειρίες και να είσαι χαρούμενος κατανοώντας το νόημά τους, τη σημασία τους και κατανοώντας ότι κάθε μια εμπειρία που ζεις, αφού βρεις το νόημα και την ουσία, σε πάει ένα βήμα πιο κοντά στο σπίτι Μου, δηλαδή στο σπίτι Σου;»

Και έρχεται σήμερα η πνευματική ενέργεια να σας μιλήσει για κάτι που 100 χρόνια πριν, αλλά και 50 χρόνια πριν, ίσως να ήταν αδιανόητο. Και ήταν αδιανόητο, γιατί η κυτταρική σας ιστορία σας λέει ότι η χαρά δεν είναι παράγων της πνευματικής εξίσωσης. Δεν σας λέει κανένας ότι ο σκοπός αυτής της ζωής είναι να είστε χαρούμενοι και να βρείτε τους τρόπους μέσα από τους οποίους θα φέρετε τη χαρά για σας και για τους άλλους. Τι να κάνουμε έναν δάσκαλο πνευματικό μιλά και κάνει τους ανθρώπους δυστυχισμένους; Τους έχει φέρει πιο κοντά στον πνευματικό τους εαυτό ή τους έχει απομακρύνει; Είναι οι δυστυχισμένοι άνθρωποι πιο προσφιλείς στον πνευματικό κόσμο;

Πιστέψτε μας, καθόλου! Ίσα-ίσα που όταν είστε δυστυχείς, όταν είστε απογοητευμένοι, όταν είστε απελπισμένοι, δεν μπορείτε καν ν' ακούσετε τίποτα. Δεν έχουμε κανέναν τρόπο να έρθουμε πιο κοντά και να σας αγκαλιάσουμε, έτσι ώστε να το αισθανθείτε. Κι αυτή η ενέργεια την οποία μπορεί να κρατάμε γύρω σας δεν γίνεται καν αντιληπτή. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να είχαμε συναποφασίσει να ζήσετε μια δοκιμασία γεμάτη τιμωρίες και εμπόδια, αν ήταν αυτό θα σας έπαιρνε μακριά; Φαντάζεστε ότι είμαστε όλοι τόσο μα τόσο ανόητοι; Δεν νομίζουμε!

Νομίζουμε όμως ότι έχετε συμφωνήσει να ερχόμαστε σε κάποια διαστήματα επαρκή, ώστε να σας θυμίζουμε τον βασικό και πρωταρχικό λόγο που σας έκανε να έρθετε σ' αυτή τη συγκεκριμένη ζωή. Και δεν θα βαρεθούμε να λέμε ότι αυτή η ζωή είναι διαφορετική απ' όλες τις προηγούμενες, είναι η πιο δυναμική απ' όλες τις προηγούμενες. Μόνο η χαρά μπορεί ν' ανοίξει τα φτερά σας, τις δυνατότητές σας και να σας κάνει να ξεπεράσετε τα εμπόδια του μυαλού σας. Μόνο εάν «μολυνθείτε» και πάλι αρκετά από τη χαρά, μπορείτε να ξεπεράσετε τις αμφιβολίες, τις έγνοιες και όλα αυτά που σας φέρνουν πίσω στον κόσμο του χωροχρόνου της διττότητας.

Αν υπάρχει ένα διαβατήριο που μπορεί να σας ξαναπάει πίσω στην αρχή του τούνελ και να σας συνδέσει με τον εαυτό σας που τα σκέφτηκε, τα σχεδίασε όλα αυτά και τα αποφάσισε και ήθελε να τα ζήσει, αυτό το διαβατήριο γράφει χαρά. Κι αν χρειάζεται κάτι για να το κρατήσετε στα χέρια σας, αυτό το κάτι είναι η εμπιστοσύνη.

Αν δεν εμπιστευτείτε ή δεν δεχτείτε να πιστέψετε ότι αυτή η ζωή έχει προοριστεί και έχει σχεδιαστεί να σας ταξιδέψει στις εμπειρίες με χαρά και να βρείτε τη χαρά της ζωής και τη χαρά της εμπειρίας, η οποία σας πάει κατευθείαν μέσα στα χέρια του πανάγαθου και παντοδύναμου Δημιουργού, δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος για να πάρετε αυτό το διαβατήριο. Όλο σας το είναι, βαθύτερα, ψάχνει για άλλους τρόπους αλλά όχι για τη χαρά. Μπορεί να κοιτάει την αλήθεια, τη συνέπεια, την υπευθυνότητα, την ακεραιότητα, την εντιμότητα, την αγάπη κι οτιδήποτε άλλο θέλετε, όμως δεν κοιτάει για την χαρά.

Η χαρά λέει στο Σύμπαν και σε σας, ότι είστε πλήρεις, δεν σας λείπει τίποτα, είστε ήδη εδώ, τώρα, σήμερα, πλήρεις. Δεν στερείστε τίποτα, τα έχετε όλα. Όταν είστε χαρούμενοι δεν υπάρχει κανένα μέρος που λείπει.

Αυτό λοιπόν που θα ζητούσαμε σήμερα είναι να αρχίσετε να θυμάστε το πώς νοιώθατε στην αρχή του τούνελ πριν ξεκινήσετε το ταξίδι. Πώς νοιώθατε και με μας που είμαστε γύρω από σας στην αρχή αυτού του τούνελ. Πώς ήταν ακριβώς η σχέση μας; Ας μιλήσουμε για αναδόμηση σχέσεων σήμερα.

Πώς θα αναδομήσετε τη σχέση σας με τους οδηγούς σας, τους φύλακες αγγέλους σας, τους αγγέλους, τους αρχαγγέλους, τους Δασκάλους και οποιονδήποτε άλλο θελήσετε, παρά εάν θυμηθείτε την αρχική σας ενέργεια;

Θυμάστε να τους απευθύνεστε με τίτλους όπως «μεγαλειότατε αρχάγγελε Γαβριήλ; Υψηλότατε Δάσκαλε Κουτούμι, εγώ η ταπεινότατη απευθύνομαι προς υμάς και επιθυμώ να διατυπώσω το αίτημά μας;» (γέλια). Νομίζουμε ότι μ' αυτό τουλάχιστον καταφέραμε να σας κάνουμε να γελάσετε. Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να είναι έτσι και δεν είναι έτσι!

Εάν μιλάμε για μια συνειδητότητα πολλών ταχυτήτων και για όντα πολλών δυνατοτήτων, είναι προφανές ότι οι σχέσεις είναι οικογενειακές. Κι όπως δεν θα μιλάγατε ποτέ στον πατέρα σας ή στη μητέρα σας, εκτός ίσως αν ήταν βασιλείς, με προσφωνήσεις αντίστοιχου είδους, το ίδιο θα μπορείτε να υποθέσετε ότι συμβαίνει και με μας. Δεν θέλουμε να σας βλέπουμε μόνοι σας ν' αποχωρίζεστε. Σας βλέπουμε ήδη από την αρχή μιας πνευματικής επαφής να κάνετε ένα βήμα πίσω σαν να λέτε «αυτό είναι πάρα πολύ μεγαλειώδες, είναι πάρα πολύ ιερό, δεν μπορώ να πάω ένα βήμα μπροστά. Πρέπει να πάω ένα βήμα πίσω, σε ένδειξη σεβασμού». Και ήδη λυπόμαστε. Δεν θέλουμε να κάνετε κανένα βήμα πίσω. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να το κάνετε. Είναι πολύ αστείο αυτό. Αντίθετα θέλουμε να κάνετε ένα βήμα μπροστά. Και όπως θα μιλάγατε στον πιο οικείο φίλο σας, ακριβώς αυτή είναι η φυσική ενέργεια της σύνδεσης και της επαφής ανάμεσά μας, ανάμεσα σε σας και στις πνευματικές όψεις του εαυτού σας.

Εάν θέλετε ν' απελευθερωθείτε από την ψευδαίσθηση του κόσμου που μπήκατε, τότε γελάστε και χαρείτε και ενωθείτε με τις πνευματικές σας όψεις με απλότητα, καθημερινότητα και χωρίς μεγάλες φιοριτούρες. Όταν συναντάτε έναν φίλο σας δεν του κάνετε εισαγωγή, δεν αρχίζετε να του λέτε δια ταύτα και δι' υμάς και τέτοια. Όταν έχετε ένα πρόβλημα και συναντάτε τον φίλο σας, ρίχνετε κατευθείαν το πρόβλημα στο τραπέζι. Μπορεί να παραγγέλνετε τον καφέ, αλλά αμέσως μπαίνετε στο ψητό. Διότι αυτό σας καίει. Και δεν κρατάτε κανένα τύπο. Γιατί λοιπόν το κάνετε με όλες τις άλλες όψεις της ύπαρξής σας; Γιατί νοιώθετε αποκομμένοι απ' αυτές τις όψεις αφού είναι δικές σας όψεις; Καμία ενέργεια η οποία έρχεται σε επαφή με σας, εκεί που βρίσκεστε τώρα, δεν είναι μια όψη που δεν σας ανήκει. Αυτό σημαίνει ότι οποιοσδήποτε και οτιδήποτε έρχεται σε επαφή μαζί σας ανήκει σε κάποια όψη της δικής σας ύπαρξης. Κι αν είναι ένα πράγμα για το οποίο μπορούμε να πούμε ότι είμαστε ευχαριστημένοι από τη Χαριτίνη, είναι γιατί μιλάει σε μας με έναν τρόπο που δεν έχει σεβασμό. Και δεν θα την αφήσουμε τώρα να μπει στον εαυτό της, γιατί είναι πολύ σημαντικό αυτό που λέμε.

Εκείνη πιστεύει πολλές φορές ότι αυτό είναι δείγμα αναίδειας και της αρέσει βαθύτερα, παρόλο που δεν το έχει παραδεχθεί ποτέ. Εμείς λέμε ότι αυτές είναι οι ελάχιστες στιγμές που αισθάνεται την απελευθέρωση από την προσωπικότητά της και βγαίνει πια από τα ρούχα της και αυτό θέλουμε. Δεν θέλουμε να μείνετε μέσα στα ρούχα σας, θέλουμε να βγείτε από τα ρούχα σας και να οργιστείτε, γιατί αν οργιστείτε επειδή δεν έχετε χαρά, θα μας μιλήσετε στο πρώτο ενικό και θα μας ζητήσετε τα ρέστα και τότε θα μπορείτε να μας ακούσετε γιατί θα μας μιλάτε στον πρώτο ενικό.

Θα σας πω ότι ένας από τους φίλους μου στη Γη - κι έχω πάρα πολλούς - μια φορά μου είπε κάτι το οποίο με έκανε να γελάσω όσο τίποτα άλλο. Και τα ακούω πολύ καθαρά αυτά που μου λένε οι φίλοι μου. Να είστε βέβαιοι. Γύρισε και μου είπε «Μην νομίζεις ότι πιστεύω ότι είσαι μεγάλος και τρανός επειδή κρατάς ένα σπαθί και φοράς ένα ωραίο ρούχο!» Και το χειροκρότησα. Όχι μόνο εγώ, και όλη η συνοδεία. Όλοι χειροκροτούσαν! «Μπράβο! Συνέχισε, πέστα, βγες από τα ρούχα σου, δεν είσαι εκεί για να κάτσεις μέσα στα ρούχα. Είσαι για να βγεις, να πετάξεις τα ρούχα και να πατήσεις το πόδι και να πεις, «είμαι ότι είσαι και δικαιούμαι ότι έχεις. Και δικαιούμαι πάνω απ' όλα τη χαρά που έχεις. Και την αναισθησία που έχεις. Και αυτή την απαράδεκτη γαλήνη που διατηρείς συνέχεια. Είναι όλα δικά μου και τα θέλω». Αυτό θέλουμε. «Και θέλω να έχω και τη σοφία που έχεις γιατί τη δικαιούμαι. Είμαι ίσος με σένα. Και τα θέλω όλα και τα θέλω τώρα». Αυτό θέλουμε.

Ακόμα γελάω, όταν σκέφτομαι το θυμωμένο ύφος εκείνου του ανθρώπου, εκείνου του φίλου μου. Και το πόσο έξω από τα ρούχα του είχε βγει, διότι εγώ εμφανίστηκα όπως το συνηθίζω, με τη συνηθισμένη μου εικόνα. Μην νομίζετε ότι δεν έχω κι άλλες. Αλλά εμφανίστηκα με τον συνήθη τρόπο, ώστε να είναι πολύ πιο εύκολο να αναγνωριστούμε. Κι εκείνος μόλις με είδε εξερράγη. Και είπα τι ωραία, πόσο χαίρομαι που τον βλέπω που έχει βγει από τα ρούχα του, είναι τόσο θυμωμένος, είναι πάρα πολύ κοντά τώρα να αξιώσει. Δεν το έκανε.

Μην νομίζετε ότι ο πνευματικός κόσμος δεν έχει προσδοκία. Απλώς είναι λίγο διαφορετική. Θα λέγαμε ότι η προσδοκία του πνευματικού κόσμου έχει να κάνει με το αν θα γίνει το κλικ τη συγκεκριμένη στιγμή ή όχι. Και περιμένουμε, υπάρχει σιωπή, κρατάμε την ανάσα μας. Λέμε «Είναι έτοιμος, τον εξοργίσαμε αρκετά. Να, τώρα θα γίνει το κλικ». Κάποιες φορές το τώρα γίνεται. Και τότε δεν μπορούμε να σας πούμε τι ενέργεια υπάρχει γύρω από το άτομο, όχι γιατί εμείς τη δώσαμε, αλλά γιατί το άτομο την απελευθέρωσε. Άνοιξε το πεδίο, αξίωσε αυτά που δικαιούται. Και οι περισσότεροι όταν φτάνουν στο χείλος πια της υπομονής, καταλήγουν στη χαρά, όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο. Φτάνουν σε μια στιγμή που συνειδητοποιούν ότι έχουν βιώσει αμέτρητες εμπειρίες και έχουν χάσει τη χαρά. Κι αυτό είναι, που είναι αβάσταχτο, γιατί τις δυσκολίες, τις κακοτοπιές, τα πάνω και τα κάτω, τ' αντέχετε, επιβιώνετε, τα διαχειρίζεστε. Την απουσία όμως της χαράς και του γέλιου, είναι αδύνατον να την βαστάξετε για πολλά χρόνια.

Γιατί ότι και αν πιστώνετε στον εαυτό σας ως κέρδος, ως συνεισφορά στη ζωή, ότι κι αν πιστώνετε τον εαυτό σας ότι έχει καταφέρει, δεν είναι αρκετό αν δεν υπάρχει χαρά. Είναι σαν όλα αυτά να μην είχαν κανένα νόημα, γιατί έγιναν έχοντας το κεφάλι σκυμμένο. Όσα και να καταφέρετε, θυμηθείτε ότι αν δεν τα ζείτε με χαρά, θα αισθάνεστε ότι δεν είχε νόημα. Γιατί το νόημα της ζωής είναι η χαρά. Ακόμα κι αν δεν καταφέρετε τίποτα απ' όσα έχετε σχεδιάσει, κανένας από μας δεν θα είναι πραγματικά στεναχωρημένος, αν εσείς είστε χαρούμενοι. Ποιος νοιάζεται για εκείνο το σχέδιο, όταν εσύ είσαι χαρούμενος και γελάς; Σκασίλα μας. Ποιος νοιάζεται για την επιτυχία αυτής της ζωής, αν εσύ είσαι λυπημένος;

Αγαπητοί μας φίλοι, δεν έρχεστε ως ιεραπόστολοι σε μια αποστολή την οποία πρέπει με κόπο, θυσία και αίμα να πληρώσετε. Όταν περάσατε το τούνελ, το περάσατε με χαρά και να ζήσετε τη χαρά της εμπειρίας αυτής της ζωής και των δυνατοτήτων που είχε. Δεν έχει κανένα νόημα για κανέναν στο Σύμπαν μια ζωή δυστυχίας και λύπης και δεν φέρει ουσιαστικά κανένα κατόρθωμα αυτή η ζωή. Ίσως κάποτε, να έπρεπε να υποφέρετε και να έπρεπε να βασανίζεστε γιατί ήταν τελείως άλλη η πραγματικότητα και ο χωροχρόνος. Όμως μην μπερδεύεστε, βρίσκεστε σε άλλο χωροχρόνο. Βρίσκεστε σε μια άλλη ζωή. Μην μπερδεύεστε. Θυμηθείτε, είστε σε μια άλλη ζώνη δυνατοτήτων.

Το πνεύμα και ο πνευματικός σας εαυτός δεν περιμένει από σας να εκτελέσετε την αποστολή, γιατί η αποστολή η πρώτη σας είναι να ζήσετε τις εμπειρίες με χαρά. Να συμφιλιωθείτε με την εμπειρία βρίσκοντας την άκρη του νήματος που σας οδήγησε σε μια γέννηση σε υλικό σώμα. Τότε θα έχετε συναντήσει και θα έχετε ενώσει το Μιχαήλ Θωμά.

Αν ζείτε μέσα στη λύπη ο Μιχαήλ και ο Θωμάς απέχουν πολύ ο ένας από τον άλλο. Και το ζητούμενο αυτής της ζωής δεν είναι να είστε ένας Θωμάς, ο οποίος υποφέρει στο όνομα του Πνεύματος. Το ζητούμενο αυτής της ζωής, όπως έχουμε πει, είναι να γίνετε ο Μιχαήλ Θωμάς, να νοιώσετε ο Μιχαήλ Θωμάς, να αισθανθείτε ότι η ζωή είναι με το μέρος σας και η χαρά είναι αναφαίρετο δικαίωμα και εργαλείο σας. Χωρίς τη χαρά δεν μπορείτε να δημιουργήσετε και ό,τι δημιουργείτε χωρίς χαρά θα έχει πεπερασμένη ζωή. Θα είναι φθαρτό, θνητό, γιατί θα έχει γεννηθεί μέσα από μια θνητή ενέργεια.

Θέλετε να δημιουργήσετε και θέλετε να εκφραστείτε γιατί αυτή είναι η ανάγκη σας! Πού θα βρείτε τη δημιουργικότητά σας αν δεν είστε χαρούμενοι; Πώς θα ενωθείτε με τη δημιουργικότητά σας όταν είστε λυπημένοι; Πού θα βρείτε την έμπνευση αν είστε μέσα στην κατάθλιψη ή στην απογοήτευση; Πώς θα έρθει η δημιουργικότητα να δέσει στη συχνότητα της απογοήτευσης; Πού θα ακουμπήσει; Όταν είστε στη λύπη ή στην απογοήτευση δεν μπορείτε καν να νοιώσετε την ενέργεια που υπάρχει γύρω σας. Πόσο μάλλον να νοιώσετε τη δημιουργικότητα που είναι έμφυτη ικανότητά σας.

Όταν είστε στην απογοήτευση, δεν είστε εσείς. Δεν είστε αληθινοί. Είστε ένα ψέμα, ακόμα κι απέναντι στον δικό σας εαυτό. Ούτε ο εαυτός σας δεν μπορεί να σας αναγνωρίσει. Μην τα παίρνετε τόσο σοβαρά, γιατί δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο σοβαρά. Ευκαιρίες είναι για να θυμηθείτε. Ευκαιρίες για να κάνετε το κλικ, για ν' αποσυμπιέσετε και να μικρύνετε τα μεγέθη και την εικόνα και να τα δείτε στην πραγματική τους διάσταση. Γιατί, όσο τερατώδη κι αν φαίνονται, και όσο μεγάλες κι αν είναι οι εικόνες και τα φαινόμενα, τελικά μέσα τους υπάρχει μια τοσοδούλικη ενέργεια.

Για παράδειγμα, μπορεί κάποια φορά να σας ζητά αυτή η ενέργεια απλώς να μην πιστέψετε ότι δεν θα έχετε τα λεφτά που χρειάζεστε. Μπορεί να σας στείλει η τράπεζα ένα εξώδικο για ένα σπίτι που έχετε αγοράσει και εσείς να ανοίξετε την επιστολή και να δείτε την ειδοποίηση «Αν δεν ξοφλήσετε το σπίτι σε 20 μέρες, θα χάσετε το σπίτι σας». Θυμηθείτε ότι η πραγματική ενέργεια είναι μικρούλα. Το μόνο που λέει είναι «μην την πατήσεις τώρα. Κράτα την πίστη σου, όλα θα πάνε καλά».

Αντίστοιχα μικρή είναι αυτή η ενέργεια και σ' όλες τις εμπειρίες της ζωής σας, όσο μεγενθυμένες κι αν είναι. Οι αληθινές ενέργειες μέσα τους είναι τόσο μικρούλες. Λένε «Ένα βηματάκι χρειάζεται να κάνεις, μια μικρή αλλαγή, μια μικρή διόρθωση». Ευκαιρίες είναι αυτά για να ξαναβρείτε το δρόμο σας να επιστρέψετε. Δεν είναι τιμωρίες. Δεν είναι παραπλανητικά στοιχεία και γεγονότα. Δεν θέλουν να σας βγάλουν από το δρόμο σας. Θέλουν να σας θυμίσουν ότι είναι μικρές κουκίδες, που κάθε μία από αυτές θα σας βοηθήσει να πάτε με άνεση και χάρη «σπίτι» γελώντας στη διαδρομή. Θα μπορείτε να μαζεύετε μανιτάρια και φρούτα και λουλούδια και φυτά, θα μπορείτε να κάθεστε με τους φίλους σας να τρώτε και να γελάτε, μέχρι να βρείτε το επόμενο μικρό κομματάκι ενέργειας που θα σας πάει το επόμενο βήμα παρακάτω.

Σκεφτείτε τον εαυτό σας ν' αδημονεί να βρει το επόμενο μικρό κομματάκι ενέργειας, μια διαφορετική οπτική ζωής απ' αυτήν που τώρα έχετε. Σκεφτείτε τον εαυτό σας να προσδοκά μια επόμενη εμπειρία για να πάρει απ' αυτήν τον σπόρο της αλήθειας και να τον χρησιμοποιήσει. Μπορείτε να φανταστείτε αυτόν τον εαυτό, να αδημονεί με την επόμενη εμπειρία και να την διαχειρίζεται με τέτοια ευκολία, μικραίνοντας την εικόνα και αναζητώντας τον κόκκο της ενέργειας μέσα σ' αυτήν; Αυτός είναι λοιπόν ο κόκκος ο δικός σας. Έτσι στρώσατε το δρόμο σας, έτσι τα σχεδιάσατε και γι' αυτό ήσασταν χαρούμενοι, γιατί ξέρατε ότι σε κανένα σημείο της διαδρομής δεν θα ήσασταν χωρίς στοιχεία και ίχνη. Ξέρατε επίσης ότι δεν ήταν ένα μυστηριώδες ταξίδι σε μια άγνωστη χώρα όπου έπρεπε να γίνετε Σέρλοκ Χολμς. Ξέρατε ότι είναι ένα ταξίδι όπου κάθε ένα πράγμα που συμβαίνει είναι μια βοήθεια, ένα ίχνος και μια ένδειξη για να βρείτε το δρόμο σας, για να φτάσετε εκεί που θέλετε. Γιατί νομίζετε ότι ήσασταν τόσο χαρούμενοι πριν ξεκινήσετε; Ήσασταν χαρούμενοι γιατί ξέρατε ότι μόλις βγείτε από την άλλη μεριά θα είστε μόνος, δεν έχετε κανένα στοιχείο, καμία ένδειξη, κανένας χάρτης; Ότι θα ήσασταν χαμένοι μέσα στη χώρα του ποτέ-ποτέ-ποτέ;

Όχι βέβαια! Ήσασταν χαρούμενοι γιατί ήσασταν σίγουροι και βέβαιοι ότι θα υπήρχαν τα ίχνη και οι ενδείξεις και οι πινακίδες και χιλιάδες σήματα στο δρόμο που θα ήταν αδύνατον να χαθείτε. Χρησιμοποιείστε τα! Εσείς τα σπείρατε, εσείς τα σκεφτήκατε! Και τα σήματα και τις πινακίδες και τις ταμπέλες και όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή σας που είναι οι ενδείξεις και τα ίχνη για να τ' ακολουθήσετε. Μην τα βλέπετε σαν γεγονότα! Είναι ίχνη για να σας πάνε εκεί που τόσο πολύ θέλετε. Και μπορείτε να τα βρείτε εύκολα, να τα δείτε εύκολα και να τα χρησιμοποιήσετε εύκολα, αν είστε χαρούμενοι. Πώς μπορείτε ν' ανακαλύψετε οτιδήποτε αν είσαστε έντρομοι και κάθιδροι μέσα στο δρόμο.

«Αχ Παναγία μου το επόμενο σημάδι ήρθε! Τι είναι αυτό; Γιατί να συμβαίνει σε μένα; Εγώ που τόσα έχω κάνει είναι δυνατόν να μου πάρουν το σπίτι;» Μπορείτε να φανταστείτε όταν είστε έτσι ότι υπάρχει έστω και ένας κόκκος ενέργειας που μπορείτε να δείτε; Εδώ δεν μπορείτε να δείτε το δάσος όταν είστε έτσι, θα διακρίνετε το φύλλο; Αδύνατον!

Και αυτά λέγοντας αγαπητοί μας φίλοι, θα σας φιλήσουμε τον κάθε ένα ξεχωριστά, ζητώντας σας από καρδιάς, να είστε χαρούμενοι. Και διαβεβαιώνοντάς σας πως όταν είστε χαρούμενοι εσείς, όλο το Σύμπαν είναι χαρούμενο και όλα γίνονται με τον καλύτερο και πιο πνευματικό τρόπο.

Και έτσι είναι!

(γέλια και χειροκροτήματα)

 (συνέχεια της ανάλυσης των τριπλών αριθμών από την προηγούμενη επικοινωνία)

Επειδή η δίψα για γνώση είναι αστείρευτη, θα πούμε επιγραμματικά - γιατί υπάρχουν πολλά να ειπωθούν για το 8 το 9 και το 0 - προκειμένου να κορεστεί το 1ο επίπεδο περιέργειας, ότι το 8, αφορά το άπειρο των χώρων ή αλλιώς την παράλληλη παρουσία σας στους χώρους και στους κόσμους, ενώ το 9 αφορά τον χρόνο και θα θέλαμε να το φανταστείτε σαν μια χωνί που απορροφά όλους τους χρόνους, ανοίγει το 9 εκεί όπου συμπυκνώνεται η επίγνωση.

Έχετε περάσει από το 8, μην το ξεχνάτε. Έχετε ανοίξει τη συνειδητότητά σας μέσα στους χώρους, γνωρίζετε την παράλληλη παρουσία σας στα διάφορα επίπεδα της ζωής. Και μετά σαν χωνί το 9, έρχεται και σας ανοίγει τους χρόνους -πάνω και κάτω- από εκεί που στέκεστε στους διάφορους χώρους. Αυτό σημαίνει ότι στο 9 έχετε τη δυνατότητα, εφόσον το αντέξετε, να δείτε το ταξίδι της ψυχής σας στο χρόνο, στην κάθετη διάταξη, όπως λέτε εσείς.

Και το 0 είναι εκεί που καταλήγει αυτή η δίνη, δηλαδή η απορρόφησή σας πίσω στην πηγή.

Θα πούμε όμως ότι ανάμεσα στο 9 και το 0, συμβαίνει κάτι πάρα πολύ ενδιαφέρον. Υπάρχει ένα κενό!. Ξέρουμε ότι για σας το 9 έχει σαν συνέχεια το 10. Θα σας πούμε ότι το 10 δεν είναι 0. Το 0 είναι στην αρχή, πριν από το 1.

Έτσι λοιπόν, μπορεί στη διήγησή μας να μιλάμε σήμερα για το 0, και να σας λέμε ότι είναι η επιστροφή στην αρχική πηγή, η απορρόφησή σας σε επίπεδο επίγνωσης πλέον μέσα στο πρωταρχικό υλικό, εντούτοις πριν από αυτό -και γι' αυτό και δεν είναι συνέχεια το 0 του 9-, υπάρχει ένα κενό και είναι το κενό μιας απόφασης.

Στο 9, όπου έχετε επίγνωση και λειτουργία στους χώρους και στους χρόνους της παρουσίας σας, στο  όπου και όποτε, μπορεί ν' αποφασίσετε και σας δίνεται η δυνατότητα -έτσι λειτουργεί το Σύμπαν- ν' αποφασίσετε αν θα δεχθείτε να επιστρέψετε μέσα στο πρωταρχικό υλικό, να γίνετε μέρος της Συμπαντικής ενέργειας ή, εάν θα παραμείνετε στους χώρους που κινούνται μέχρι το 9, στους υλικούς κόσμους. Δηλαδή αν θα παραμείνετε μια ξεχωριστή μονάδα συνειδητότητας έξω από την πηγή, η οποία θα επιστρέψει στους χώρους και στους χρόνους που έχει αποφασίσει για να κάνει διάφορες δουλειές και εργασίες βοηθώντας εκεί που θ' αποφασίσετε ότι θέλετε να βοηθήσετε με την επίγνωση που έχετε εκεί. Κάπως έτσι οι δάσκαλοι είναι μέσα στους υλικούς ή στους σχεδόν άϋλους κόσμους, κάποιοι άγγελοι, κάποιοι αρχάγγελοι. Δεν είναι όμως όλοι μέσα στους υλικούς και μη κόσμους.

Η συμπαντική ενέργεια λειτουργεί τόσο καλά, γιατί αποτελείται από τέτοιες οντότητες, οι οποίες αποφάσισαν ν΄ απορροφηθούν, αυτό κι αν είναι μεγάλη ιστορία!

Ερώτηση για καρκινικούς αριθμούς, π.χ. 11711

Αυτό που θέλουμε να κρατήσετε, είναι ότι οι καρκινικές απεικονίσεις καθρεφτίζουν ή δείχνουν μια ευρύτερη ολοκλήρωση σε περισσότερα από ένα πεδία. Όσο περισσότερα νούμερα περιέχει η καρκινική απεικόνιση, τόσο πιο ευρύ είναι το πεδίο και περισσότερες οι όψεις που ολοκληρώνονται.

Πάντως οι αριθμοί είναι η αγάπη του Σύμπαντος και είναι και ο πιο απλός τρόπος να αφυπνίζονται οι συνειδητότητες.

Ευχαριστούμε πολύ για την παρέα σας και τη συντροφιά σας, περάσαμε πολύ ωραία μαζί σας! 

© Χαριτίνη Χριστάκου