"Και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς..."

"Και το Πνεύμα εν είδει Περιστεράς..."

 24 Οκτωβρίου 2014 - Nέα Σελήνη

Διαλογισμός

Κλείστε τα μάτια σας, βρείτε μια θέση στην οποία να νιώθετε κατάλληλα και βολικά και αφήστε κάθε αναπνοή που έρχεται με φυσικότητα να σας ταξιδέψει προς τα μέσα, προς το κέντρο της καρδιάς σας. Αξιοποιήστε κάθε φυσική εισπνοή ανεπιτήδευτη, άκοπη, ελεύθερη, να σας πάει λίγο πιο μέσα στον δικό σας εσωτερικό χώρο ειρήνης. Υπάρχει ένα αίσθημα που συνέχεια παραμένει, κατοικεί αιώνια μέσα στον καθέναν μας. Ένα αίσθημα γαλήνης, ειρήνης και ελευθερίας, φυσικότητας και απλότητας που όλα μαζί χαρακτηρίζουν μια κατάσταση της ύπαρξης μας που συνδέεται με την καρδιά μας. Επιτρέψτε ελεύθερα στον εαυτό σας να αξιοποιήσει την αναπνοή και με χάρη να βρει αυτό το αίσθημα, όπου το σώμα σας γαληνεύει, η αγωνία κοπιάζει, οι αγχώδεις σκέψεις για λίγο παραμερίζουν, οι έννοιες για λίγο ξεθωριάζουν και εσείς μπορείτε να κάνετε για λίγες στιγμές επαφή με αυτό το γενικευμένο αίσθημα που περιμένει μέσα σε εσάς την επαφή. Είναι εκεί, σας ανήκει, υπάρχει πάντα, το έχετε μαζί σας. Και καθώς αξιοποιείτε την κάθε φυσική αναπνοή για να κάνετε αυτή την επαφή φανταστείτε ότι με κάθε αναπνοή σας το φως από το κέντρο της ύπαρξης σας λάμπει πιο ισχυρό, γίνεται πιο φωτεινό. Ένα όμορφο χρυσόλευκο φως δυναμώνει, απλώνεται και γεμίζει την βιολογία, διαπερνά τα οστά, εμποτίζει κάθε κύτταρο, αφήνει την συχνότητά του και την ποιότητά του σε όλα τα υγρά και τα αέρια μέσα στο σώμα και καθώς κινείστε με την αναπνοή σας προς το αίσθημα που είναι πάντα εκεί δικό σας, το πιο γνώριμο από όλα, το πιο φυσικό από όλα, το πιο δικό σας από όλα τα άλλα, το φως από το κέντρο της ύπαρξης σας απλώνει έξω από τα όρια της βιολογίας, απλώνει με επιθυμία και ανάγκη να ενωθεί, απλώνει με επιθυμία και ανάγκη να ενωθεί με τα άλλα αντίστοιχα φώτα από γύρω του. Η επιθυμία του είναι να γίνει πολύ μεγαλύτερο καθώς ενώνει τον εαυτό του με τα υπόλοιπα, τα αναγνωρίζει σαν μέρη του, τα θυμάται από πάντα και καθώς επιτρέπετε το κέντρο της ύπαρξής σας να ενωθεί με το φως από τα κέντρα της ύπαρξης γύρω σας, εσύ αρχίζεις να έχεις μια πιο διευρυμένη αίσθηση της δικής σου ύπαρξης. Ο εσωτερικός σου χώρος διευρύνεται, η αναπνοή σου βαθαίνει και απλώνει, ο νους καταλαγιάζει περισσότερο, τα συναισθήματα σου βρίσκουν ισορροπία. Καθώς το φως σου ενώνεται ακόμα περισσότερο με τα άλλα φώτα από την ύπαρξη, εσύ βρίσκεις πολύ περισσότερο χώρο ύπαρξης μέσα σε εσένα και αυτό το αίσθημα το οποίο αναζητούσες αρχίζει να ανιχνεύεται πιο ξεκάθαρα μέσα στην συνειδητότητα σου. Αφήνεις τον εαυτό σου να γίνει ένα και να κάνει ολικά επαφή. Το διεγείρεις με την επιθυμία σου, το έλκεις με τον πόθο σου να ξυπνήσει, να αφυπνιστεί, να μπει σε εγρήγορση από τα βάθη της ύπαρξης σου με εσένα συνειδητά αυτές τις στιγμές. Δεν υπάρχει πια ένα φως, το δικό σου. Το φως είναι ένα μέσα από τόσα πολλά εσωτερικά φώτα που ενεργοποιούνται. Δεν είσαι εσύ τώρα, είσαι εσύ μέσα σε μία ενέργεια, μέσα σε μία συνειδητότητα - πιο πλούσιος, και γι' αυτό πιο ήρεμος, γι' αυτό πιο ασφαλής, γι' αυτό πιο βέβαιος. Είσαι εσύ με έναν τελείως διαφορετικό ορισμό του εαυτού σου. Είσαι εσύ όπως ήσουν πριν αποκτήσεις σώμα, είσαι εσύ μέσα στο μεγαλείο του δικού σου φωτός. Απολαμβάνοντας αυτό το αίσθημα, απολαμβάνοντας το ζωντάνεμα ενός ευρύτερου πεδίου της ύπαρξης σου, χαλαρώνοντας μέσα στην ασφάλεια του μεγαλύτερου πεδίου που έχεις δημιουργήσει με όλους του άλλους, ας ξεκινήσουμε.  

  Επικοινωνία Σμαραγδένιος Κύκλος

  Από το κέντρο του δημιουργού μέσα μας, στο κέντρο του δημιουργού μέσα σας και σε όλους αυτούς οι οποίοι σας φροντίζουν, σας θάλπουν και σας καθοδηγούν. Στο όνομα της αγάπης, της ειρήνης και της επίγνωσης καλώς ήλθατε. Από την οικογένεια του Σμαραγδένιου Κύκλου, που είναι η ένωση πολλών διαφορετικών οικογενειών για έναν σκοπό, στις δικές σας πολλές οικογένειες που είναι στην πραγματικότητα μία, σας καλωσορίζουμε σε μια νέα συνάντηση. Και ίσως σας είναι ήδη ξεκάθαρο ότι η ενέργεια της Σάνυα για άλλη μια φορά φιλοξενείται μέσα στο πεδίο της σμαραγδένιας οικογένειας. Ο Σμαραγδένιος Κύκλος που τόσα χρόνια σας συντροφεύει μ' έναν μάλλον διακριτικό τρόπο στο ταξίδι σας, δεν αποτελείται από μια οικογένεια ενός Αρχαγγέλου, το έχουμε πει πολλές φορές. Φιλοξενεί και αποτελείται από πολλές διαφορετικές οικογένειες του πνεύματος καθώς ο ουσιώδης σκοπός που θα μπορούσε να έχει είναι ένας: η ενεργοποίηση της ενθύμησης, της επίγνωσης και της ειρήνης μέσα στα μέλη όλων των οικογενειών. Δεν αποτελούμε μια ομάδα ξεχωριστή, αποτελούμε κάτι ξεχωριστό γιατί είμαστε συνένωση πολλών ομάδων. Δεν επιθυμούσαμε να δημιουργήσουμε κάτι ξεχωριστό ως προς την ξεχωριστότητα του. Και όπως και εσείς αναζητούσαμε τον τρόπο όπου θα μπορούσαν να δοθούν η σοφία και οι διδασκαλίες του Πνεύματος από πολλές διαφορετικές ατραπούς και δρόμους με έναν τρόπο, με μια συμπυκνωμένη διδασκαλία, με μια συμπυκνωμένη σοφία. Αυτός είναι ο λόγος που στους διαδρόμους της Σμαραγδένιας Σχολής περνούν και μαθητεύουν δάσκαλοι και μαθητές από όλες τις άλλες σχολές. Ας πούμε ότι είναι η σχολή στην οποία συμπυκνώνεται, συγχωνεύεται η σοφία του Πνεύματος. Η Σμαραγδένια σχολή έχει εμφανιστεί σε πολλά μέρη του σύμπαντος και σε πολλούς γαλαξίες. Υπάρχουν πάντα αυτοί που αγαπούν το Πνεύμα, πάνω από χρώματα, πάνω από σημαίες, πάνω από ιδεολογίες. Αγαπούν πάνω από τις φιλοσοφίες, το ίδιο το Πνεύμα. Για άλλη μια φορά, η ενέργεια του Σμαραγδένιου Κύκλου φέρνει μαζί της την ενέργεια της Σάνυα και έτσι μέσα σε αυτή την ενέργεια την οποία δημιουργείται από την παρουσία της ανοίγει ένας διάδρομος. Ένας διάδρομος θεραπείας, ειρήνης και ενθύμησης μέσα στις καρδιές και τις δικές σας και όλων όσων ακούνε αυτή την στιγμή. Σάνυα

"Σας χαιρετώ, αγαπημένα αδέλφια και αδελφές, μέρη του Πνεύματος και μέρη της αγάπης. Μέσα από την σιωπηλή ποιότητα της ιερότητας του είναι έρχομαι για άλλη μια φορά φιλοξενούμενη μέσα στο Σμαραγδένιο Φως να μιλήσω σε εσάς. Για την ακρίβεια, να θυμίσω σε εσάς και ίσως να σας ταξιδέψω πάνω σε βελούδινες χορδές για άλλη μια φορά, για μια ακόμη φορά. Πάνω σε χορδές φτιαγμένες από μετάξι, πάνω σε χορδές που δεν γνωρίζουν την διττότητα που δεν έχουν κάνει επαφή με την σύγκρουση, που είναι ιερές χορδές της δικής σας ύπαρξης. Πολλά φαίνονται να συμβαίνουν γύρω σας επί σειρές ενσαρκώσεων, επί σειρές ζωών. Πολλά συμβαίνουν γύρω σας αλλά μέσα σας συνέβαινε και συμβαίνει πάντα το ίδιο: μία γλυκιά ειρήνη που γλιστρά τρυφερά πάνω στις χορδές της ιερότητάς σας, που παίζει χαϊδεύοντας την αγάπη μέσα σας, που τρέφει χαρούμενα το παιδί της ψυχής σας, που σας κρατά αιώνια ενωμένους με το Πνεύμα, με τον Θεό, με την Πηγή. Κάποτε πριν πολλές χιλιάδες χρόνια, ζούσε μια οικογένεια, μια πολυπληθής οικογένεια. Δεν κατοικούσαν σε μια χώρα με περιβάλλον εύπορο, εύφορο. Κατοικούσαν σε μια περιοχή η οποία στερούταν το νερό που θα χρειαζόταν για να μπορούν να ζουν με άνεση την καθημερινότητα της ζωής τους. Τότε αυτή η οικογένεια, ο πατέρας και η μητέρα έφεραν στον κόσμο πολλά παιδιά, όπως άλλωστε συνηθιζόταν. Όμως αυτή η οικογένεια δεν ήταν μια συνηθισμένη οικογένεια. Η μητέρα χρονιά με την χρονιά έφερε στον κόσμο δώδεκα παιδιά και ο πατέρας έκανε όλα όσα χρειαζόταν για να μεγαλώσει με αξιοπρέπεια και υγεία και σεβασμό και ιερότητα τα δώδεκα παιδιά του. Και οι δύο γονείς προσπαθούσαν. Και οι δύο γονείς έκαναν αυτό που χρειαζόταν για να τα καταφέρουν να επιβιώσουν σε δύσκολες συνθήκες, σε συνθήκες σχετικής ξηρασίας, σε συνθήκες όπου τα πάντα έπρεπε να προβλεφθούν προκειμένου να καταφέρουν να επιζήσουν αυτές οι δώδεκα νέες ψυχές και οι γονείς οι ίδιοι. Πριν χιλιάδες χρόνια, αυτοί οι δύο γονείς είχαν έρθει από πολύ μακριά, μα πάρα πολύ μακριά. Έζησαν εδώ πάνω στην Γη που βρίσκεστε εσείς τώρα, απεσταλμένοι από την Αγάπη και αποφασισμένοι να τα καταφέρουν να επιβιώσουν σ' έναν τόπο που μόνο φιλόξενος δεν ήταν, από άποψη περιβαντολλογικών συνθηκών. Ήταν ένα ζευγάρι πολύ μονοιασμένο, υπήρχε μια βαθιά σύμπνοια μεταξύ τους, παρότι η διαφορετικότητα ήταν ξεκάθαρη ανάμεσά τους. Με τρόπο που να μπορεί να γίνει κατανοητό στο τώρα, θα πούμε ότι ο πατέρας είχε κυρίαρχα μια ενέργεια αρσενική και η μητέρα είχε κυρίαρχα την θηλυκή και αυτό από μόνο του συνιστά μια διαφορετικότητα διαχρονική πάνω στην Γαία. Εντούτοις, λόγω της σύμπνοιας που τους διέκρινε οι δύο γονείς είχαν καταφέρει να βρουν τον κώδικα μέσα από τον οποίο ένα καθαρά αρσενικό και ένα καθαρά θηλυκό μπορούσαν να συνυπάρξουν με αρμονία και ισορροπία, εξελισσόμενοι για το καλό ενός μικρού συνόλου - για το καλό των δώδεκα ψυχών που είχαν φέρει στον κόσμο. Διαφωνίες υπήρχαν και διαφορετικότητα πάντα υπάρχει, εν τούτοις η ανάγκη για σύμπνοια και επιβίωση ήταν πολύ ξεκάθαρα αυτό που ένωνε όλες τις διαφορετικότητες. Καθώς τα παιδιά τους μεγάλωναν, οι διαφορετικότητες έγιναν πιο έντονες και πιο πολλές και εν τούτοις και πάλι η ανάγκη να επιβιώσουν, η ανάγκη να τα καταφέρουν ήταν αυτό που κράτησε αυτές τις δεκατέσσερις ψυχές σε μια αρμονική σύμπνοια, σε μια εξελικτική πορεία, σε μια ποιότητα συνύπαρξης η οποία ήταν ασυνήθιστη για την εποχή. Αυτές οι δύο ψυχές που έμελλε να έρθουν στην γη και να φέρουν και να γεννήσουν τις δώδεκα ψυχές έχουν συνεχίσει να έρχονται στην Γαία ως φιλοξενούμενοι. Έχουν επισκεφτεί την Γαία πολλές φορές και ακόμα και τώρα αυτή την εποχή ζουν πάνω στον πλανήτη. Τα δώδεκα αδέλφια μεγάλωσαν με δύο γονείς οι οποίοι είχαν κατανοήσει πλήρως πως ο σκοπός της ζωής τους ήταν να τα καταφέρουν παρ' όλες τις αντιξοότητες να μεγαλώσουν την οικογένεια και να επιζήσουν όλα τα παιδιά της. Δεν υπήρχε κανένας μεγάλος σκοπός, κανένας μεγαλειώδης στόχος. Ένας ήταν ο στόχος: η ίδια η ζωή. Να τα καταφέρουν να κρατήσουν στην ζωή τα παιδιά τους. Αυτός ο στόχος επιτεύχθηκε. Τα βράδια περνούσαν όλοι μαζί, διαφορετικές ηλικίες παιδιών ακούγοντας ιστορίες και διηγήσεις από τους γονείς οι οποίες οι περισσότερες ήταν διηγήσεις της στιγμής. Δεν υπήρχαν βιβλία. Ήταν χιλιετίες πριν από το τώρα σας. Δεν υπήρχαν ραδιόφωνα, δεν υπήρχαν μέσα ενημέρωσης. Η κάθε οικογένεια ζούσε από μόνη της με ό,τι μπορούσε να κάνει. Έτσι οι ιστορίες και οι διηγήσεις ήταν ελάχιστες από το παρελθόν Οι περισσότερες ήταν ιστορίες που είτε στην μητέρα, είτε στον πατέρα έρχονταν εκείνη την ώρα για να εμπλουτίσουν τον χρόνο έτσι ώστε με τα δώδεκα παιδιά τους να έχουν κάτι ενδιαφέρον να κάνουν τα βράδια μέσα στο σπίτι τους. Το σπίτι τους φτιαγμένο από πηλό, φτωχικό μεν αλλά όχι διαφορετικό από τα υπόλοιπα σπίτια της εποχής, είχε ό,τι χρειαζόταν για να μπορούν να ζουν με τα δεδομένα εκείνης της περιόδου. Τα δώδεκα παιδιά μεγάλωσαν και ενηλικιωθήκαν το ένα μετά το άλλο. Ένα χαρακτηριστικό είχαν και τα δώδεκα αδέλφια. Και τα δώδεκα είχαν έναν πόθο, μια επιθυμία, που έκαιγε τα σωθικά τους. Ήθελαν να βρουν τον Θεό. Ήθελαν να συναντήσουν την ειρήνη. Ήθελαν να βρουν την απάντηση σε όλα αυτά που συνέβαιναν τότε στην ανθρωπότητα τα οποία τα μάθαιναν αραιά και που από ταξιδιώτες που περνούσαν από την περιοχή τους. Υπήρχε ένας πόθος μέσα τους. Ένας πόθος που θα ήταν η απάντηση για όλη τους την ζωή, αλλά όχι μόνο την δική τους. Ήθελαν την απάντηση για την ζωή. Για την ζωή τους στην γη, για την ζωή όλων των άλλων, αλλά και για την βασανισμένη ζωή των δύο γονιών τους. Διήγηση με την διήγηση, βράδυ με το βράδυ, οι ιστορίες των γονιών τους με έναν μυστηριώδη τρόπο πυροδοτούσαν στις καρδιές τους την ανάγκη και την δίψα να βρουν την απάντηση, να βρουν τον Θεό. Να έχουν την πολυτέλεια μια φορά να βρεθούν πρόσωπο με πρόσωπο μαζί του και να μιλήσουν και να ακούσουν τις απαντήσεις και να βρουν αυτές τις απαντήσεις που θα έκαναν το μυαλό τους να ηρεμήσει, να γαληνέψει, να βρει ειρήνη, και την καρδιά τους να βρει ανάπαυλα, ξεκούραση. Έτσι καθώς ενηλικιώνονταν, έκαναν μικρές ομάδες μεταξύ τους - δυό δυό, τρεις τρεις- και άρχισαν να ταξιδεύουν. Αναζητητές θερμοί του Πνεύματος, αναζητητές θερμοί των απαντήσεων που ήξερα ότι τις άξιζαν, τις δικαιούνταν και έπρεπε να τις έχουν. Πέρασαν από πολλά μέρη, γνώρισαν πολλούς ανθρώπους, αναζητούσαν τους σοφούς, αναζητούσαν τους μύστες. Δύο-δύο, τρεις-τρείς ή περισσότεροι κάποιες φορές βρέθηκαν σε ιερές σχολές, πέρασαν από ψηλά βουνά όπου ελάχιστοι ασκητές φιλοξενούνταν, ταξίδεψαν και επισκέφτηκαν πόλεις όπου σοφοί δάσκαλοι κατοικούσαν. Οποιοσδήποτε, οπουδήποτε είχε την υπόσχεση να τους φέρει σε επαφή με το Πνεύμα, να βρουν μέσα απ' αυτόν το Πνεύμα, να τους μιλήσει για το Πνεύμα και ίσως να ανακτήσουν κάτι από το Πνεύμα το επιδίωξαν, το αναζήτησαν και με θέρμη το κυνήγησαν. Ζωή μετά από ζωή, ενσαρκώσεις μετά από ενσαρκώσεις, αυτοί οι δώδεκα έζησαν με τον ίδιο πόθο, με την ίδια ανάγκη με την ίδια επιθυμία. Σε καμία ζωή δεν συνέβαινε... γνώρισαν όλων των ειδών τις σοφίες, γνώρισαν όλων των ειδών τις σχολές. Πέρασαν από τόσους διαφορετικούς μύστες, έμαθαν τι σημαίνει να μην φοβάσαι την καταιγίδα, γνώρισαν τι σημαίνει να μην φοβάσαι την φωτιά. Μυήθηκαν ζωή μετά από ζωή σε όλα τα μυστήρια που υπήρχαν, γνώρισαν την σοφία πίσω από τους αριθμούς, το μυστήριο της γνώσης πίσω από τα άστρα και τις διαδρομές τους. Ασκήτεψαν και διδάχτηκαν από σοφούς. Ενσάρκωση μετά από ενσάρκωση, δώδεκα ψυχές ποτισμένες μέσα σ' αυτή την δίψα μέσα σ' αυτήν την ανάγκη συνέχιζαν. Συνέχιζαν την αναζήτηση αποφασισμένες. Η μια ενσάρκωση διαδεχόταν την άλλη και ο πόθος έγινε πόνος και η επιθυμία έγινε βαθιά νοσταλγία. Ενσάρκωση μετά από την ενσάρκωση, ο πόνος έγινε ελλειμματικότητα και η βαθιά νοσταλγία έγινε εγκατάλειψη. Και πέρασαν χιλιάδες ενσαρκώσεις αναζητώντας με πείσμα, με πόνο, με πίκρα, το Πνεύμα. Αναζητώντας να το συναντήσουν. Σε κανέναν σοφό δεν βρήκαν το ίδιο το Πνεύμα. Παντού συναντούσαν μικρά κομμάτια. Όμως αυτοί οι δώδεκα ήταν αποφασισμένοι. Κάθε ένας τους ήθελε να συναντήσει όλο το Πνεύμα. Δεν μπορούσε να αρκεστεί σε ένα μέρος του. Οι γονείς τους είχαν ενσταλάξει μέσα στα μύχια της ψυχής τους την ανάγκη για μια ολική απάντηση, την ανάγκη για ολική σωτηρία, την ανάγκη για ολική ενθύμηση, την ανάγκη για ολική λύτρωση, την ανάγκη για ολική ανάκτηση, την ανάγκη για ολική επιστροφή. Σε κάθε ενσάρκωση έφτιαξαν οικογένειες και γέννησαν παιδιά και τα παιδιά τους γέννησαν τα δικά τους παιδιά και τα δικά τους παιδιά γέννησαν άλλα παιδιά. Αυτός ο πόθος και η επιθυμία που έγινε πόνος, που έγινε εγκατάλειψη, πέρασε και μεταφέρθηκε στα μύχια της ψυχής πολλών άλλων ψυχών - και έτσι μετακυλίστηκε, μεταδόθηκε, κληρονομήθηκε η ανάγκη για μια ολική ενθύμηση σε αμέτρητες ψυχές. Μέχρι που αυτοί οι δώδεκα οι αρχικοί ξανασυναντήθηκαν. Συναντήθηκαν σ' ένα τελείως απρόσμενο μέρος στην σύγχρονη εποχή. Συναντήθηκαν σε μια μεγαλούπολη. Συναντήθηκαν σε ένα μέρος που κανείς ποτέ δεν θα είχε φανταστεί ότι θα έβρισκαν την απάντηση. Μέσα στην βοή μιας μεγάλης πόλης, μέσα στις πολυποίκιλες δονήσεις και ποιότητες του χάους, αυτοί οι δώδεκα με έναν μαγικό τρόπο ξανασυναντήθηκαν. Κοίταξαν ο ένας τον άλλον και καθένας κάτι θυμόταν αλλά δεν μπορούσε να πει τι ήταν. Μια οικειότητα μυστηριώδης δημιουργήθηκε μέσα στις καρδιές τους, σαν ο ένας να αναγνώριζε το χνώτο του άλλου. Μια αίσθηση μιας σύνδεσης πέρα από τον χρόνο. Μια εξοικείωση από παλιά ξεχασμένη άρχισε να ζωντανεύει μέσα τους και συχνά πυκνά βρίσκονταν μεταξύ τους μέσα από τυχαιότητες, σε κάποια σεμινάρια, σε κάποιες ομιλίες, σε κάποια εργαστήρια. Τυχαίες συναντήσεις, τυχαία συναπαντήματα. Κάποια στιγμή, μαγικά βρέθηκαν αυτοί οι δώδεκα μόνοι τους σε μια τέτοια συνάντηση. Δεν υπήρχε κανένας άλλος εκεί. Ενώθηκαν προσευχώμενοι και ζήτησαν για άλλη μια φορά από το Πνεύμα ν' ακούσει την προσευχή τους, ν' ακούσει την επιθυμία τους, να κάνει την επαφή που η καρδιά τους διψούσε, να έρθει να τους επισκεφτεί πλήρως, ολόκληρο, έτσι ώστε όλο το είναι τους να γίνει ένα με το Πνεύμα, και τότε σε κάποιον από αυτούς κάτι συνέβη. Οι άλλοι έντεκα σταμάτησαν και μια βαθιά σιωπή απλώθηκε μέσα στον χώρο. Κανείς από τους έντεκα δεν μίλαγε και αυτός ο ένας είπε «Και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς επικάθησε επί σου». Τα έντεκα αδέλφια άρχισαν να κλαίνε με λυγμούς. Καμία άλλη λέξη δεν ακούστηκε μέσα στον χώρο. Κλάματα ανέβλυσαν από τα στόματα και από τα μάτια. Τίποτα άλλο δεν χρειαζόταν να ακουστεί. Καθένας είχε ολική επαφή. Χωρίς κανένα κυνήγι, χωρίς καμία αναζήτηση, χωρίς να έχουν χρειαστεί να ανέβουν σε κάποιο βουνό, χωρίς να χρειαστεί να απαρνηθούν τους γνωστούς τους και τους αγαπημένους τους, μέσα σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου που ο ένας θυμήθηκε, είδε ακριβώς πάνω από τον εαυτό του το Πνεύμα να στέκεται εν είδει περιστεράς. Το εξαίσιο λευκό φως του όλου που αναζητούσε. Εκείνη την στιγμή ήταν έτοιμος. Όλη του η ύπαρξη ενώθηκε μ' αυτό το περιστέρι, με το λευκό φως όλης της ύπαρξης. Η επικοινωνία ήταν ακαριαία. Η μνήμη ήταν ακαριαία, η λύτρωση ήταν ακαριαία, η σωτηρία ήταν ακαριαία και η αγάπη ήταν πάντα εκεί, αιωρούμενη σε ένα εξαίσιο λευκό φως, παντού όπου πήγαινε. Δώδεκα αδέλφια, δώδεκα επιστροφές την ίδια στιγμή. Δώδεκα ολικές ανακτήσεις μέσα σ' ένα δευτερόλεπτο όπου δεν κυνηγούσαν το Πνεύμα, όπου δεν αναζητούσαν, όπου για λίγο σταμάτησαν. Ένας δεν ήθελε άλλο να κινηθεί και ένας δεν ήθελε άλλο να ψάξει και ένας ήταν έτοιμος να το λάβει, όπως ακριβώς πάντα ήταν. Μέσα στις τρυφερές σιωπηλές χορδές τις ύπαρξης σου, το Πνεύμα εν είδει περιστεράς έχει ήδη επικαθίσει επί σου. Περιμένει την στιγμή που θα πάψεις να ψάχνεις. Προσδοκά το κλάσμα δευτερολέπτου που θα είσαι ολικά δεκτικός στην αγάπη. Ελπίζει ότι θα καταλάβεις πως δεν είναι μέσα από τις αναζητήσεις, τις αναρριχήσεις, και τον πόνο που θα τον βρεις. Το Πνεύμα εν είδει περιστεράς ήταν εξ υπαρχής του χρόνου συνοδός σου στο ταξίδι σου. Περίμενε να κουραστείς να προσπαθείς να το βρεις. Περίμενε να εγκαταλείψεις την αναζήτηση κι εσύ έπρεπε να την κάνεις μέχρι να φτάσεις να θυμηθείς να είσαι έτοιμος να δεχτείς και να λάβεις αυτό που σε συνοδεύει εξ υπαρχής του χρόνου, όπου κι αν είσαι. Ταξιδεύεις σε ξένες χορδές έξω από σένα. Περιπλανιέσαι σε σκληρές τραχιές διαδρομές έξω από τον εαυτό σου. Οι γονείς που σε γέννησαν, σε γέννησαν με τον πόθο της ολικής ενθύμησης. Σε γέννησαν με την επιθυμία να βρεις την ολική λύτρωση. Σε γέννησαν με την επιθυμία να ταξιδέψεις στις τρυφερές χορδές της σιωπής μέσα σου. Κάπου πίστεψες μέσα σ' αυτόν τον μεγάλο εξωτερικό κόσμο ότι έπρεπε να ταξιδέψεις στις σκληρές τροχιές, στις σκληρές διαδρομές που παντού έξω γύρω σου έβλεπες. Μα το Πνεύμα εν είδει περιστεράς μέσα σου γνώριζε κι εσύ γνώριζες τις βελούδινες ειρηνικές διαδρομές μέσα στην ύπαρξη σου. Αγαπημένοι αδελφοί, αγαπημένες αδελφές, ανήκουμε σε μια οικογένεια και είμαστε Πνεύμα από το Πνεύμα. Το Πνεύμα βρίσκεται τώρα μέσα σου, γύρω σου, πάνω σου. Είναι έτοιμο να το λάβεις, είναι έτοιμο να ενωθεί, την στιγμή που εσύ θα το θελήσεις. Δεν είναι το Πνεύμα που ταξιδεύει μακριά από εσένα. Εσύ διαλέγεις να ταξιδέψεις σε χορδές έξω από την ύπαρξη σου. Το αναζητάς εκεί που δεν είναι, το ψάχνεις εκεί που δεν κατοικεί. Δεν βρίσκεται έξω από την δικές σου σιωπηλές χορδές. Δεν βρίσκεται πέρα από την τρυφερότητα της δικής σου εσωτερικής ύπαρξης. Δεν σε φωτίζει από μια άλλη εξωτερική ύπαρξη. Σε φωτίζει από την δική σου εσώτερη ύπαρξη. Από την αρχή του χρόνου μέχρι το τέλος του χρόνου, το Πνεύμα είναι εκεί για σένα. Αγαπημένα αδέλφια, σιωπηλοί συνοδοιπόροι που ποτέ δεν χωριστήκαμε, αγαπημένοι μέσα στην σιωπή της ιερότητας μας, ενωμένοι μέσα στην αθωότητα της λεπτοφυούς ποιότητας της αγάπης του Πνεύματος, ποτέ λησμονημένοι, ποτέ ξεχασμένοι, ποτέ εγκαταλειμμένοι, πάντα παρόντες, πάντα ευλογημένοι, πάντα φωτισμένοι, πάντα ενωμένοι, πάντα μαζί. Το ταξίδι μπορεί να λήξει τώρα, σε οποιοδήποτε τώρα αρκεί να αφουγκραστείς αυτό το λευκό περιστέρι, το φως εν είδει περιστεράς που υπάρχει μαζί σου και σε συνοδεύει σε όλες σου τις διαδρομές. Ένα δευτερόλεπτο σιωπής και ολικής αποδοχής θα το κάνει ορατό και αισθητό σε εσένα. Με την ευχή να θυμηθείς να κοιτάξεις μέσα σου και πάνω σου. Με την ευχή να νοιαστείς να κοιτάξεις μέσα σου και πάνω σου. Με την ευχή αυτό που ήδη συνέβη για την πρώτη οικογένεια της Γαίας του Πνεύματος να συμβεί για σένα στην στιγμή της δική σου επιλογής, σε χαιρετώ».

Αγαπητοί φίλοι, από το κέντρο της καρδιάς του Σμαραγδένιου Κύκλου, στο κέντρο της καρδιάς του καθενός από εσάς, που με οποιοδήποτε τρόπο έρχεστε σε επαφή μ' αυτή την επικοινωνία: ειρήνη, παράδοση και θεραπεία. Αμήν. Κι έτσι είναι και έτσι ήταν και έτσι θα ναι!!!   
  
  
  © 2014 Χαριτίνη Χριστάκου
Απομαγνητοφώνηση: Έλενα Γαβρά