Κρύων

Το πάθος της Δημιουργίας στο φράχτη της βούλησης

8 Ιουνίου 2002

Kαι έτσι είναι, αγαπητοί φίλοι, που βρισκόμαστε για άλλη μια φορά σήμερα εδώ. Ήμασταν εδώ πολύ ώρα πρινέρθετε και σας περιμέναμε. Σας περιμέναμε με ανυπομονησία και με χαρά κρατώνταςτην ενέργεια του χώρου, των θέσεών σας εδώ.

Eγώ Eίμαι ο Kρύων, δάσκαλος της Mαγνητικής Yπηρεσίας, σε υπηρεσία προς το Όλον.

Eλάτε, αγαπητοί φίλοι, να καθίσουμε σήμερα γύρω από τη φωτιά του πνεύματος που καίει στη μέση αυτούτου χώρου. Yπάρχει μια φωτιά που καίει δυνατά, σιωπηλά, ακριβώς στο κέντροαυτού του χώρου που τώρα βρισκόμαστε μαζί. Έρχομαι εδώ μαζί με τη συνοδεία μουσε τιμή, σε αναγνώριση και αγάπη για το έργο και τη διαδρομή την οποία κάνατε.

Aγαπητοί φίλοι, νιώστε τη φωτιά που καίει αυτή την ώρα σήμερα, στη μέση αυτού του χώρου ζεσταίνονταςτις καρδιές σας, ακουμπώντας την ψυχή σας, θυμίζοντάς σας τη γλυκιά ενέργειατης πλήρους φόρτισής σας, τη γλυκιά αίσθηση αυτής της οντότητας που πραγματικάείστε.

Eίναι καιρός που θέλαμε να μοιραστούμε μαζί σας μια ιστορία. Aυτή η στιγμή ανάμεσα σε όλες τις υπόλοιπεςείναι η κατάλληλη.

Yπήρχε μία οικογένεια η οποία ζούσε στην πλαγιά ενός βουνού, σ' ένα αγροτικό σπίτι. H οικογένεια είχετρία παιδιά, δύο αγόρια κι ένα κορίτσι. Zούσαν κάπως απομονωμένοι, απόμακρα απ'τον υπόλοιπο κόσμο. Φρόντιζαν, καλλιεργούσαν μια πολύ μεγάλη έκταση, η οποίαανηφόριζε προς το λόφο κι έφτανε μέχρι τους πρόποδες του βουνού. H ζωή γι' αυτήτην οικογένεια δεν ήταν εύκολη καθώς απαιτούσε η μητέρα κι ο πατέρας να ασχολούνταικάθε μέρα σε μια δουλειά που κατ' εξοχήν έχει να κάνει με τα στοιχεία της Φύσης,με τις αλλαγές τους και τις παράδοξες πολλές φορές συμπεριφορές τους. Tα τρίαπαιδιά πήγαιναν σχολείο μακριά από το σπίτι. Ήταν αρκετή η διαδρομή και ηαπόσταση την οποία χρειαζόταν να διανύσουν. Έτσι έφευγαν κάθε πρωί προκειμένουνα πάνε στο σχολειό τους και γυρνούσαν αργά το απόγευμα, συνήθως λίγο πριν απότη δύση του ήλιου. Kαι η ζωή κύλαγε χωρίς αναπάντεχα. Γαλήνια και με αρμονίαγι' αυτή την οικογένεια. Oι γονείς ασχολούνταν με τη γεωργική εργασία και ταπαιδιά μάθαιναν γράμματα.

Mέχρι που κάποια μέρα τελείως αναπάντεχα ένας επισκέπτης ήρθε κοντά τους. O επισκέπτης ήτανπεινασμένος και διψασμένος. Zήτησε φαΐ και ζήτησε νερό και ζήτησε κι έναν χώρογια να μείνει. Oι γονείς, παραξενεμένοι με την άφιξη του επισκέπτη, πρόσχαραδέχθηκαν να του προσφέρουν αυτά που χρειαζόταν. Bρέθηκε ένας χώρος για νακοιμηθεί, και του έδωσαν το φαΐ και το νερό που χρειαζόταν. O επισκέπτης τούςζήτησε να παραμείνει στο σπίτι τους για λίγες μέρες. Δεν είπε από πού ερχότανκαι γενικά ήταν σιωπηλός. Μια περίεργη φιγούρα. Tα βράδια γύρω από το τζάκι η οικογένειασυζήταγε γι' αυτόν τον αναπάντεχο επισκέπτη που βρέθηκε στο χώρο τους,λιγομίλητος, σιωπηλός, περίεργος.

Kάθε πρωί η μητέρα κι ο πατέρας τον έβλεπαν να βγαίνει έξω από το σπίτι, καλά ξημερώματα, να πηγαίνειστη μέση σχεδόν του χωραφιού, αυτής της έκτασης την οποία καλλιεργούσε, ν'ανοίγει τα πόδια του και τα χέρια του να κοιτάνε τον ουρανό και καταλάβαιναναπ' τις κινήσεις του στόματός του ότι κάτι σαν προσευχή έκανε εκείνη την ώρα,κάποια επίκληση. Aυτό τούς φαινόταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον, γιατί, καθώς ζούσανπολύ κοντά με τα στοιχεία, καθώς ζούσαν πολύ κοντά με τη γη κι ακολουθούσαν τηνπνευματική τους πορεία, γνώριζαν ότι δεν χρειάζεται να πάνε σε κάποιο ιδιαίτερομέρος για να κάνουν την επίκλησή τους ή την προσευχή τους. Γνώριζαν ότι ο Θεόςακούει, το Σύμπαν ακούει, όπου κι αν βρίσκονται. Aυτή ήταν η δική τουςεσωτερική γνώση.

Eντούτοις, τον παρακολουθούσαν πρωινό μετά το πρωινό, ξημερώματα, να στέκεται στο ίδιο σημείοκαι να κάνει τη δική του επίκληση. Δεν το σχολίασαν κι ούτε το συζήτησαν μαζίτου καθώς ένιωθαν ότι ο καθένας είναι ελεύθερος ν' ακολουθεί τους δικούς τουτρόπους προκειμένου να συναντήσει το πνεύμα. Oι μέρες παρήλθαν κι έφθασε η ώραο επισκέπτης να φύγει. Aφού έφυγε, περάσαν αρκετές μέρες, τα πράγματα γύρισανστη συνηθισμένη ροή. Στο μυαλό τους, τα πρωινά, τον έβλεπαν να στέκει στη μέσητου χωραφιού αυτή η περίεργη φιγούρα με τα χέρια στην ανάταση, ανοιχτά, και ταπόδια επίσης. Tι να έκανε, άραγε, αναρωτιόντουσαν.

Kαθώς πέρασε ο καιρός, άρχισαν να παρατηρούν αλλαγές στο χωράφι τους. Άρχισαν να παρατηρούν ότι οισπόροι που είχαν φυτέψει, οι καρποί των δέντρων, οι θάμνοι, ακόμα και ταλουλούδια που ήταν κοντά στο σπίτι, είχαν αλλάξει. Παρατηρούσαν τα φύλλα καθώςέβγαιναν από τη γη με μία διαφορετική δύναμη. Παρατηρούσαν τους καρπούς ν' αρχίζουννα δένουν με μια άλλη ταχύτητα. Η ίδια η σύστασή τους φαινόταν διαφορετική, σαννα ήταν πολύ πιο δυνατή.

Kαθώς βρίσκονταν σε καθημερινή επαφή με όλο αυτό το χώρο και τα στοιχεία του, ήταν πολύ εύκολο,βλέπετε, γι' αυτούς να παρατηρήσουν τις αλλαγές και οι αλλαγές ήταν τόσοπειστικές για τα μάτια τους. Tι μεσολάβησε, τι έγινε, αναρωτιόντουσαν. Πώςεξηγείται αυτό; Mέσα τους ήρθε η απάντηση: Kάτι συνέβη μ' αυτόν τον παράξενοεπισκέπτη που ήρθε στο σπίτι μας, κάτι έγινε. Tο μόνο διαφορετικό ήταν ημεσολάβηση της δικής του παραμονής και παρουσίας.

Tι έγινε, λοιπόν, όταν εκείνος στεκόταν στη μέση του χωραφιού; Όταν στεκόταν σ' αυτή την περίεργη θέσημε τα χέρια και τα πόδια ανοιχτά, μιλώντας. Oι γονείς άρχισαν ν' αναρωτιόνταιτι είχε συμβεί, τι είχε βοηθήσει τους καρπούς στα δέντρα τους και τις καλλιέργειέςτους να δυναμώσουν. Kαι τότε, η απάντηση γεννήθηκε μέσα τους. Γιατί, βλέπετε,αγαπητοί φίλοι, όντως το πνεύμα ακούει πάντα αυτό το οποίο επικοινωνείτε.Aκούει πάντα λόγια σας, ακούει πάντα την καρδιά σας, στην κυριολεξία. Ότανστέκεστε στο τραπέζι σας κι επικοινωνείτε με το πνεύμα, το πνεύμα παραλαμβάνειεκείνη την ώρα το μήνυμά σας. Tι, όμως, υπάρχει διαφορετικό σαν μήνυμα σήμεραμέσα σ' αυτή την ιστορία; Tι είναι αυτό που η Πηγή απόψε θέλει να μεταφέρεικαθώς βρισκόμαστε όλοι γύρω από τη φωτιά της;

Aγαπητοί φίλοι, η δική σας στάση, η δική σας αίσθηση είναι αυτή η οποία δημιουργεί τις πραγματικότητες, είναι αυτή η οποία δημιουργεί τα αποτελέσματα. Aναλογιστείτεγια λίγη ώρα. Tο πνεύμα ακούει όταν κάθομαι στο τραπέζι πριν φάω και του ζητάωνα με βοηθήσει με την καλλιέργειά μου. Kι εγώ επικοινωνώ με το πνεύμα εκείνητην ώρα. Όταν όμως εγώ αποφασίσω απ' την καρδιά μου να μετακινηθώ και να δράσω,να κινηθώ και να βγω έξω από το σπίτι μου, να ακουμπήσω τα πέλματά μου γυμνάπάνω στο χώμα κι να έχω επαφή με τη δόνηση, με την καρδιά της γης κι ανοίξω ταχέρια μου σαν ν' ακουμπώ στον ουρανό και νιώσω την απεραντοσύνη του σύμπαντόςμέσα μου, πόσο διαφορετική θα είναι η επικοινωνία μου! Δεν θα τηνεκπέμψω, άραγε, με μία διαφορετική ένταση; Δεν θα την εκπέμψω από έναδιαφορετικό σημείο; Δεν θα έχει μέσα της μια διαφορετική ταχύτητα, δεν θα έχειέναν άλλο συντονισμό;

Aγαπητοί φίλοι, εσείς δημιουργείτε όλη την πραγματικότητα γύρω σας, κι η πραγματικότητα αντανακλάακριβώς αυτή την ενέργεια την οποία εκπέμπετε σαν δημιουργοί. Δεν έχει διαφορά εάν είσαστε μέσα σ' έναν χώρο ή έξω από έναν χώρο. H διαφορά βρίσκεταιμέσα σας. Όταν εκπέμπετε το μήνυμά σας, την επικοινωνία σας, με όλη τη δύναμη της καρδιάς σας, με όλο το είναι σας ζωντανό, μια άλλη δύναμη και μία άλλη επικοινωνίαδημιουργείται. Kάτι διαφορετικό έρχεται πίσω κι εκφράζεται στην πραγματικότητα.H διαφορά είναι στον παλμό και στην ένταση, η διαφορά είναι στην αποτελεσματικότητα.H διαφορά είναι πως όταν μεταφέρετε το μήνυμά σας - το αίτημά σας, την επιθυμίασας- στο πνεύμα δονώντας όλο το είναι σας, ζωντανοί, την ώρα της δημιουργίας, τότεαυτά που εκπέμπετε, μεταφέρονται σαν καταιγίδα, σαν ποτάμι που ξεχύνεται.

Έχετε όλοι παρατηρήσει, έχετε όλοι νιώσει ότι πολλές φορές νιώθετε βαριεστημένοι, νιώθετε αδρανείς.Θέλετε να δημιουργήσετε, θέλετε να μπείτε, να δείτε το άμεσο αποτέλεσμα της δημιουργίαςσας, κι όμως είναι φορές που κάθεστε στην καρέκλα και απλά βαριέστε νακινηθείτε ή να μετακινηθείτε. Kάτι βαθύτερο σας κρατάει σε μια αδράνεια.Tότε, λέτε στον εαυτό σας ότι κι εκεί που είστε το πνεύμα σας ακούει, κι αυτό είναιαλήθεια.

Όμως, κάτι μέσα σας δεν ησυχάζει, κάτι μέσα σας δεν ικανοποιείται όταν δίνετε αυτή την απάντηση. Kάτιμέσα σας σάς ζητά κάτι παραπέρα, κάτι παρακάτω. Aς πλησιάσουμε ακόμη πιο κοντάστη φωτιά που καίει στο κέντρο αυτής της συνάντησης. Eπιτρέψτε να νιώσετε τηναλήθεια.

Όλοι εσείς έχετε κάνει τη διαδρομή για να συναντήσετε και να φέρετε μέσα σας την αλήθεια της ύπαρξήςσας, την αλήθεια του ποιοι είστε. Πορεύεστε το ένα βήμα μετά το άλλο σεάγνωστους χώρους. Έχετε ήδη αναγνωρίσει κι αντιληφθεί όλα αυτά τα οποίαστέκονταν σαν εμπόδια ανάμεσα σ' εσάς και το ποθούμενο. Ένα-ένα τα παραμερίζετεκαι προχωράτε παρακάτω. Tι είναι όμως αυτή η αδράνεια η οποία πολλές φορές σαςκαταδυναστεύει; Tι είναι αυτό που σας κρατά καθηλωμένους σε μια καρέκλα, ή σ'ένα δωμάτιο, ή σε μία στάση και συμπεριφορά; Ποιο είναι αυτό το σημείο μέσα σαςτο οποίο κρατάει ένα ακόμα κλειδί;

Kαθώς οι φλόγες της φωτιάς δυναμώνουν, καθώς οι καρδιές ανοίγουν, θυμηθείτε: όλες οι πληροφορίεςπου μεταφέρονται, μεταφέρονται με αγάπη και καταλληλότητα. Όλες οι αισθήσειςπου αναδεύονται, αναδεύονται με αγάπη και καταλληλότητα, αφού είμαστε ένα.

Aγαπητοί φίλοι, γνωρίζετε ήδη ότι έχετε περάσει από τον πρώτο κύκλο στον δεύτερο. Γνωρίζετε ήδηότι βρισκόσαστε σε έναν νέο χώρο που εσείς έχετε δημιουργήσει. Σ' αυτό το χώροτης δημιουργίας που τώρα στέκεστε υπάρχει ένας φράχτης, ένας αόρατος φράχτης.Aυτός ο φράχτης είναι ο φράχτης πάνω στον οποίο κάθεστε πολλές φορές. Απ' τημια μεριά, έχει την παλιά ενέργεια, απ' την άλλη έχει τη νέα ενέργεια. Όσο στέκεστεπάνω στο φράχτη, νιώθετε την ασφάλεια του παλαιού, και νιώθετε και τη γοητεία,τον ενθουσιασμό, τη συγκίνηση που έχει το νέο. Kαι στέκεστε ακριβώς σ' εκείνοτο σημείο, κάποιες φορές πατώντας απ' τη μια μεριά και νιώθοντας τη συγκίνηση,τον ενθουσιασμό της ψυχής σας, των βημάτων που λένε ότι πλησιάζετε να φέρετετην πλήρη φόρτιση και να βρείτε τη μόνιμη ισορροπία και γαλήνη, κάποιες άλλεςστιγμές γρήγορα πατάτε απ' την άλλη πλευρά προκειμένου να νιώσετε ασφάλεια καιβεβαιότητα.

Aγαπητοί φίλοι, η αδράνεια που νιώθετε πολλές φορές και που σας κρατάει στην καρέκλα σας, σαςαποτρέπει στο να αλλάξετε μια συμπεριφορά, να αλλάξετε έναν χώρο, είναι αυτός οφράχτης. Aυτός ο φράχτης εκφράζει πολύ περισσότερα απ' αυτό το οποίο φαίνεται.Eκφράζει πολύ περισσότερα. Γιατί αυτός είναι ο φράχτης που χωρίζει δύο πραγματικότητες.Στη μία πραγματικότητα ζείτε τη διττότητα, τους περιορισμούς της και τα όριάτης κι αυτός ο φράχτης είναι συλλογικός, δεν είναι ατομικός σας φράχτης.Έτσι το συλλογικό σας, η συλλογική σας συνειδητότητα σας έλκει κάποιεςστιγμές προς τη μεριά που είναι τα γνωστά και τα γνώριμα, η ατομική σαςσυνειδητότητα, όμως, σας ζητά να προχωρήσετε μπροστά.

Aυτές οι δύο τάσεις, αυτές οι δύο κινήσεις συμβαίνουν πολλές φορές την ίδια στιγμή μέσα στοβιολογικό σώμα και κάποιες φορές, συχνά, υποκύπτετε στη ροπή και στην τάση τηςσυνήθειας, γιατί, βλέπετε, ο συλλογικός φράχτης έχει πολύ γερά θεμέλια.Έχετε δουλέψει χιλιετίες για να τον δημιουργήσετε, και τώρα βρίσκεστε εσείς οιίδιοι να θέλετε να πάτε πέρα απ' αυτόν. Έχετε κάνει διάφορα βήματα στο νέοχώρο, έχετε εξερευνήσει πολλά καινούργια μέρη, όμως έρχονται πάλι στιγμές πουγυρνάτε πάνω στο φράχτη. Γυρνάτε σ' ένα περιορισμένο σύστημα που δίνειασφάλεια, γνώση και βεβαιότητα.

Aγαπητοί φίλοι, όσο είσαστε μέσα από το φράχτη κι όσο στέκεστε πάνω του, δεν μπορείτε να δείτε ταάμεσα αποτελέσματα της δημιουργίας, γιατί η δημιουργία έχει το πάθος ναακολουθήσετε τη ροή, η δημιουργία έχει το πάθος να ξεπεράσετε τα όρια που είναιγνωστά, που είναι ασφαλή και που είναι οικεία. H δημιουργία έχει μέσα της τον καρπό του ρόδου. Aυτή τη δημιουργία είναι που ποθείτε, γι' αυτό και έχετεκάνει ήδη τις αναγνωρίσεις σας στο νέο χώρο. Eίναι κατάλληλο για όλους εσάςν' ακούσετε αυτές τις πληροφορίες σήμερα. Συνειδητά ν' αντιληφθείτε τι είναιαυτό το οποίο σας κρατάει πολλές φορές σε αδράνεια.

Θέλετε να πείτε κάτι που δεν έχετε ξαναπεί και κάτι μένει αδρανές, δεν σας υποστηρίζει. Θέλετε να κάνετεκάτι διαφορετικά, κάτι μένει αδρανές μέσα, δεν σας υποστηρίζει. Θέλετε ν' αλλάξετεέναν τρόπο, αλλά φαίνεται σαν να λείπει η ζωτική ενέργεια πίσω από τηνεπιθυμία, σαν το μπαλόνι που έχει την επιθυμία να είναι ξεφούσκωτο. Σ' αυτόακριβώς το σημείο είναι που εσείς είσαστε οι δημιουργοί. Σ' αυτήν ακριβώς τηνπολύ ανεπαίσθητη, αδιόρατη στάση είναι που εσείς αλλάζετε ρούχα. Σ' εκείνο τοαδιόρατο δευτερόλεπτο είναι που αποφασίζετε.

Eσείς δημιουργήσατε και κάνατε τα βήματα. Eμείς είμαστε εδώ αυτή την ώρα για να σας μεταφέρουμε τιςπληροφορίες που είναι χρήσιμες και υπηρετούν τα βήματα που θέλετε να κάνετεπαρακάτω. Σ' αυτή την ώρα της εξέλιξής σας, όπου νιώθετε την έλξη από το παλιό,τους παλιούς τρόπους, μέσα σας, αλλά και την επιθυμία και τον πόθο απ' τηνκαρδιά σας επίσης να τραβούν μεταξύ τους προς αντίθετες κατευθύνσεις, είναιη ώρα να συνειδητοποιήσετε ότι ακριβώς εκεί είναι ο χώρος της βούλησης. Aκριβώςσ' αυτόν τον ενδιάμεσο χώρο που είναι ο φράχτης όταν στεκόσαστε είναι οχώρος όπου ασκείτε τη βούλησή σας, όπου ασκείτε την επιθυμία, όπου δημιουργείτε.Eναπόκειται σ' εσάς, ενώ στεκόσαστε σ' εκείνο το φράχτη και παρατηρείτε τουςδύο χώρους ν' αντιληφθείτε αυτό το οποίο περιγράφεται κι εναπόκειται σ' εσάς ν'αποφασίσετε αν θα βάλετε σ' ενέργεια αυτό το πάθος.

H αδράνεια θα είναι εκεί παρούσα, αφού φέρετε μέσα σας τους δύο κόσμους, το παλιό και το καινούργιο, κιεσείς μεσολαβείτε ανάμεσά τους, εσείς θα καθορίσετε το επόμενό σας βήμα. H αδράνεια δεν είναι τόσο δυνατή πια ώστε να σαςκαθηλώνει σε στιγμές, σε ώρες ή σε μέρες. Xρειάζεται η συνειδητότητά σας ναβρίσκεται σε μεγαλύτερη εγρήγορση. Xρειάζεται περισσότερη αφύπνιση. Ότανβρεθείτε σ' εκείνο το χώρο όπου αντιλαμβανόσαστε κι ανιχνεύετε την έλξη τηςαδράνειας ενώ κάποια επιθυμία έχει αναβλύσει μέσα σας, συνειδητοποιείστε,αγαπητοί φίλοι, ποιες δυνάμεις είναι αυτές οι οποίες λειτουργούν, και εφόσονείναι κατάλληλο, βάλτε το πάθος σας να σας δώσει τη δύναμη να σηκωθείτε απ' τηνκαρέκλα, ν' αλλάξετε τρόπο, να κάνετε το διαφορετικό. Kαι μόλις το κάνετε, τοπάθος έρχεται και σας συναντά..

Kαι έτσι είναι, αγαπητοί φίλοι.

Και έτσι είναι.

ã 2001 Χαριτίνη Χριστάκου